هر چند که حدود هشت ماه تا انتخابات رياست جمهوري دوازدهم و پنجمين دوره شوراهاي شهر و روستا باقي مانده است، اما ميتوان گفت که فضاي سياسي کشور رنگوبوي انتخاباتي گرفته است. انتخابات آتي رياست جمهوري از جهات مختلفي حائز اهميت است و پيچيدگيهاي خاص خود را دارد؛ زیرا رئیس دولت يازدهم به احتمال قوي يکي از گزينههايي است که در انتخابات ارديبهشت ماه سال ۹۶ حاضر خواهد شد و پيشينه انتخاباتهای گذشته نشان ميدهد، رقابت ديگر نامزدهاي انتخاباتي با رئیس دولت مستقر کار دشواري است؛ اما با این حال انتقادات جدي به عملکرد دولت در عرصه ديپلماسي و سياست خارجي، اقتصادي و مديريت بازار، مسائل فرهنگي و اجتماعي موجب شده است تا تلاش براي عبور از روحاني و رسيدن به گزينهاي کارآمدتر به مطالبه عمومي در بخشي از جامعه و رقبای سیاسی وی بدل شود. اما در این میان آنچه بیش از هر چیز اهمیت دارد، برگزاری انتخاباتی مطلوب در تراز انقلاب اسلامی است که مهمترین مؤلفه آن، حفظ امنیت، آرامش و سلامت آن است. هر اقدامی که مانع تحقق چنین انتخاباتی شود، بیشک برای جمهوری اسلامی و ملت عزیز ایران مفید نخواهد بود.
در این بین دوقطبیسازی افراطی انتخابات از عوامل مهمی است که به ناامنسازی انتخابات منجر خواهد شد. دوقطبیسازی با نفی و تخریب رقیب سیاسی و دادن وعدههای کذایی و ایجاد اختلاف و دودستگی و تنش در انتخابات همراه بوده و وحدت ملی را تهدید میکند و زمینه کدورت و واگرایی را در جامعه فراهم میآورد؛ این در حالی است که انتخابات بستری برای همگرایی و تقویت فزاینده توان کشور برای کارآمدسازی و تقویت هویت ملی و انسجام درونی کشور است.
تجربه تلخ دوقطبیسازی افراطی در انتخابات سال ۱۳۸۸ نیز نظام اسلامی و جامعه ایرانی را نسبت به این آفت هوشیار کرده است؛ از این رو جریانهایی که به هر نحوی موجب تشدید این فضا شده یا اقداماتی که به ریلگذاری انتخابات به سمت تنش و درگیری و دوقطبی افراطی منجر میشوند، باید با هوشیاری امت از صحنه انتخابات به حاشیه رانده شوند.