به گزارش نما ، بهرام قاسمی سخنگوی وزارت امور خارجه در گفتگو اختصاصی با خبرنگار نما درباره حضور وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در اجلاس لوزان سوئیس پیرامون بحران سوریه گفت :طی روزهای گذشته مباحثی که در مطبوعات مطرح بود مبنی بر عدم شرکت ایران در اجلاس لوزان بود ، البته ما پیشتر هم دعوت شده بودیم به عنوان یکی از کشورهای مهم و تاثیر گذار منطقه که در اجلاس لوزان شرکت کنیم ، ما بدلیل ملاحظات و مسائل جانبی آن داشتیم و تحلیلی که نسبت به شرکت کنندگان در اجلاس لوزان وجود داشت تصمیم قطعی را نگرفته بودیم.
وی ادامه داد : بعد از اینکه بعضی از شرایط ما و پارامترهای که به آن نیاز داشتیم تا حدی تحقق پیدا کرد تصمیم گرفتیم در اجلاس لوزان شرکت کنیم و آنجا از مواضع تغییر ناپذیر جمهوری اسلامی ایران در موضع سوریه دفاع کنیم .
سخنگوی وزارت خارجه با اشاره وجه تمایزهای اجلاس لوزان با سایر اجلاس ها با محوریت سوریه گفت :یک وجه تمایز این اجلاس با سایر اجلاس ها در موضوع سوریه این است که کشورهای شرکت کننده در این اجلاس کم است به غیر از امریکا که فرامنطقه ای است سایر کشورها دیگر شامل کشورهای تاثیر گذار منطقه اند که دارای نقشهای سلبی یا ایجابی در موضوع سوریه هستند.
8 کشور در این اجلاس حضور داشتند، و آقای دیمیستورا که به عنوان نماینده سازمان ملل نیز حضور داشت.
قاسمی ادامه داد : در اجلاس های گذشته تعداد کشورها زیاد بودند اما این اجلاس نقش کشورهای منطقه و اسلامی پر رنگ تر است نکته دیگر نبود هیچ یک از کشورهای اروپایی در اجلاس لوزان است تنها از گروه غرب امریکا در این اجلاس حضور داشت.
من فکر می کنم اصلی ترین ترین گامی که انتظار بود بصورت عملی و توافقدر لوزان اتخاذ شود بحث آتش بس در سوریه است چرا که بعد از تحقق آن می توان کمکهای انسان دوستانه به مردم سوریه رساند.
سخنگوی وزارت خارجه درباره دو موضوع مهم برقراری آتش بس در سوریه و ارسال سلاح از سوی برخی کشورها برای تروریستها گفت : وضعیت سوریه بدلیل کشتار انسانهای بیگناه و پناهندگان و آوارگان روز به روز وخیم تر شده و این چیزی نیست جز حاصل تلاش برخی کشورهای منطقه و فرا منطقه ای که با ارسال سلاح و نیرو ،آموزش تروریستها ، کشتار را در سوریه تشدید کردند و مقابل دولت ملی سوریه ایستادند.
ما باید مسائل سوریه را به خود مردم سوریه واگذار کنیم و از صدرو و ارسال سلاح و تسلیحات به درون مرزهای سوریه از سوی برخی کشورهای منطقه جلوگیری کنیم و باید با ورود برخی از افرادی که سوری نیستند و از سایر نقاط جهان به عنوان نیروهای پرورش یافته وارد سوریه می شوند مقابله شود.
فکر می کنیم بحث سوریه در ابتدا نیازمند یک آتش بس پایدار است ، باید در گام نخست کمکهای لازم و انسان دوستانه را به مردم سوریه برسانیم و این نیازمند یک اجماع منطقه ای و جهانی است ،بعد از آن فرصت است که ما به کمک خود دولت و ملت سوریه با کاهش تنش ها به سمت رسیدن به یک تفاهم ملی و آشتی ملی حرکت کنیم.