«مدارس شهر تهران به علت آلودگی هوا تعطیل است!» این، خبری است که بیش از یک دهه، از اولین انتشار آن گذشته و هر چه به امروز نزدیکتر شدهایم بیشتر و بیشتر تکرار شده؛ خبری که حالا دیگر تنها به پایتخت نیز محدود نیست؛ اصفهان، البرز، قزوین، اراک و بسیاری دیگر از شهرهای صنعتی و نیمهصنعتی کشور چند سالی است که با بحران آلودگی هوا دست به گریبانند! اما در تمام این سالها چه در دولت اصلاحات، چه در دولتهای نهم و دهم و چه امروز در دولت تدبیر و امید به جای درمان این درد، شاهد یک بازی سیاسی در اینباره هستیم، خانم ابتکار رئیس سازمان محیط زیست دولت اصلاحات و رسانهها و دوستان اصلاحطلب او، در دولت قبل، به جای کمک به حل بحران، به دنبال سوء استفاده سیاسی از آن بوده و هزار و یک دلیل برای مقصر دانستن دولت احمدینژاد میتراشیدند؛ بنزینهای تولید داخل، سوء مدیریت، ماشینهای فرسوده و...
اما از جنجالآفرینیهای هر روزه آنان دیری نگذشت که حسن روحانی در انتخابات سال ۹۲ پیروز شد، تا بار دیگر معصومه ابتکار بر صندلی ریاست سازمان محیطزیست بنشیند و با همکاری وزارت نفت با سروصدای فراوان و البته حاشیه اعطای رانت واردات به برخی افراد، بنزین خارجی را جایگزین تولیدات داخلی کند؛ اقدامی که میلیاردها دلار ارز از کشور خارج کرد و نتیجه آن شد که میبینیم! گرچه معصومه ابتکار دیروز در خانه ملت با جسارت اعلام کرد که در طول سه سال گذشته با ابتکار! سبب بهبود وضعیت هوای تهران شده است. تهران روز گذشته رکورد تازهای را در میزان آلودگی هوا به ثبت رساند و حالا نوبت منتقدان دولت است که تیترهایی چون «سلام خانم ابتکار!» را بر صفحه اول خود ببرند. اما باید دانست همه ما با هر گرایش و تفکری از همین هوا باید تنفس کنیم، باید بپذیریم که سلامت جامعه و حل مسئله آلودگی هوا فراتر از این جنجالها و صفبندیهای سیاسی است و زمان آن رسیده که با تدوین یک نقشه راه و با عزمی ملی این بحران را چاره کنیم.