انگشت ترامپ روی كلید بمب اتمی/ ایران تعیین كننده است

به گزارش نما به نقل از جام نیـوز، روزنامه آمریکایی "ساکرامنتو بی" (Sacramento Bee) با انتشار گزارشی تحت عنوان "انگشت ترامپ به زودی حول دکمه هسته ای خواهد گشت. آیا او آماده است؟"، نسبت به مواضع هسته ای ترامپ ابراز نگرانی کرده است.


در این گزارش آمده است: «به زودی در هفته های پیش رو، با آماده شدن دونالد ترامپ برای به دست گرفتن قدرت در کاخ سفید، فرماندهان نظامی طی جلساتی، آموزش لازم در رابطه با چگونگی راه اندازی حمله هسته ای و یا یک ضد حمله را به او ارائه خواهند کرد و اهداف احتمالی حملات هسته ای در این جلسات مورد بررسی قرار خواهد گرفت.



هنوز روشن نیست که آیا این جلسات موجب خواهد شد تمرکز ترامپ بر مسئله هسته ای افزایش یابد یا خیر. ترامپ در مبارزات انتخاباتی خود، مطالبی را عنوان کرده است که حاکی از عدم نگرانی و دغدغه او نسبت به منع گسترش تسلیحات هسته ای و آگاهی محدودش نسبت به خطرات و عواقب گسترش تسلیحات هسته ای است.



ترامپ با صدای بلند اعلام کرده است که با دستیابی ژاپن و کره جنوبی به تسلیحات هسته ای مشکلی ندارد و گفته است این امکان وجود دارد که آمریکا تعهدات خود برای دفاع از مناطق دیگر در مقابل حمله هسته ای را محدود نماید.


از روزی که ترامپ اداره امور را در دست خواهد گرفت، یک دستیار نظامی همه جا همراه او خواهد بود و کیف سیاهی را که حاوی ابزار لازم برای صدور دستور راه اندازی یک حمله هسته ای است، برای او حمل خواهد کرد. این کیف به "فوتبال" مشهور است.»



این کیف سیاه چرمی که با نام "توپ هسته‌ای" شناخته می شود و به او اجازه می دهد که هر لحظه فرمان حملۀ هسته ای را صادر کنند. در این کیف دکمه ای برای شلیک بمب هسته ای وجود ندارد بلکه کارتی در آن هست که با نام "بیسکویت" شناخته می شود و کدهای شلیک هسته ای در آن است. در این کیف چهار چیز هست: کتاب سیاهی که گزینه های حملۀ هسته ای را در خود دارد، لیست پناهگاه های رئیس جمهور آمریکا در صورت شلیک بمب هسته ای، دستور العمل های اعلام حالت فوق العاده و کارتی که یک کد برای تأیید هویت رئیس جمهور آمریکا در خود دارد.


در ادامه این گزارش آمده است: «سیستم حکومتی آمریکا به صورتی است که تصمیم های بزرگ [مانند حمله اتمی] توسط مقامات بالا به صورت شخصی اخذ می شود و در واقع ما به قضاوت صحیح رئیس جمهورمان در رابطه با بحران ها و درگیری ها تکیه داریم.



برخی وقایع که در دوره ریچارد نیکسون اتفاق افتاده است نشان می دهد که یک رئیس جمهور بی ثبات چگونه می تواند احتمال وقوع یک جنگ هسته ای را افزایش دهد.



در پایان دوره ریاست جمهوری نیکسون (قبل از استعفای او) جیمز شلزینگر، وزیر دفاع وقت نسبت به ثبات نیکسون نگران و مضطرب بود. نیکسون به شدت [مشروب] نوشیده بود و بی ثبات بود. در نتیجه شلزینگر اقدامی را انجام داد که خارج از محدوده قانون اساسی بود. او به ستاد مشترک پنتاگون دستور داد تا در صورت صدور فرمان حمله نظامی توسط رئیس جمهور، قبل از هر اقدامی با او هماهنگی شود. هر چند او چنین اختیاری نداشت اما به نظر می رسد که اقدامی عاقلانه انجام داده است.



موضع ترامپ در رابطه با مسئله هسته ای طی مبارزات انتخاباتی وی از ثبات خاصی برخوردار نبوده است. برخی کارشناسان علت این موضوع را عدم شکل گیری کامل دیدگاه های ترامپ دانسته و برخی دیگر از تلاش ترامپ برای غیرقابل پیش بینی به نظر رسیدن سخن به میان آورده اند.



ترامپ طی مبارزات انتخاباتی خود نقطه نظرات مختلفی را در رابطه با مسئله هسته ای بیان کرده و گفته است "محدودیت در اجرای برنامه منع گسترش تسلیحات هسته ای امری اجتناب ناپذیر است"، "جنگ هسته ای وحشتناک خواهد بود" و "ایالات متحده باید همیشه استفاده از بمب هسته ای را یکی از گزینه های ممکن بداند."



اظهارات ترامپ در رابطه با استفاده از بمب هسته ای



ترامپ در یک گفتگوی تلویزیونی اعلام کرد که "ممکن است" از بمب هسته ای استفاده نماید و عنوان کرد [اگر به هیچ وجه امکان استفاده از بمب های هسته ای وجود ندارد] "پس چرا ما این بمب ها را تولید می کنیم؟"



کارشناسان هسته ای همچنین معتقدند که لغو توافق هسته ای ایران توسط ترامپ که از وعده های انتخاباتی او بوده است، می تواند تلاش های جهانی چند ده ساله برای محدود سازی تسلیحات هسته ای در جهان را تضعیف نماید.



در صورتی که ریاست جمهوری ترامپ موجب شکسته شدن تابوهای هسته ای شود، پیامدهای قریب الوقوعی را در پی خواهد داشت. در واقع ممکن است ترامپ دری را باز نماید که بسیاری از کشورها از آن عبور نمایند.



یکی از کارشناسان در این رابطه می گوید: «من دعا می کنم زمانی که رئیس جمهور جدید از تمام مسئولیت هایی که با ریاست جمهوری به دوش او می آید آگاه می شود، بداند که شروع یک رویارویی هسته ای که زندگی را روی کره زمین تغییر می دهد باید آخرین چیزی باشد که به آن فکر می کند.»