واكنش به تمدید تحریم ISA چه باید باشد؟

به گزارش نما به نقل از رجانیوز، قانون تحریم ISA تحریمی است که در زمان ریاست آقای هاشمی" وضع"، در زمان آقای خاتمی با وجود تعلیق داوطلبانه تحقیقات هسته‌ای و گفتگوی تمدن‌ها "ادامه"، در زمان آقای احمدی نژاد با وجود ادبیات تحکمی و غنی سازی صنعتی و... "تجدید" و در دوره آقای روحانی با وجود توافق برجام و کاهش غنی‌سازی و حذف راکتور اراک و ... مجددا "تجدید" شد.

نتیجه ای که از این سیر تاریخی گرفته می‌شود آنست که آمریکایی‌ها در مقابل هیچ دولتی با هیچ موضعی در ایران تغییر رفتار ندارند و در همه حال با توافق یا بدون توافق با گفتگو یا بدون آن و تحت هر شرایطی ماهیت خصمانه خود را حفظ می‌کنند.

اما چه باید کرد؟

به نظر می‌رسد واکنش مناسب در گرو شناخت دقیق شرایط باشد؛

اول اینکه در قانون این تحریمها بندی تحت عنوان تمدید خودکار وجود ندارد و با توجه به مقید بودن این قانون به زمان(۱۰ ساله) با اتمام مهلت به خودی خود ملغی و تصویب مجدد نیازمند وضع و طی مراحل قانونی است که با انجام این مراحل این قانون مجددا وضع و لذا نظر به بند ۲۶برجام که هرگونه وضع تحریم را نقض برجام میداند ناقض برجام می‌باشد.

دوم اینکه قانون مذکور در مجلس نمایندگان با ۴۱۹موافق در مقابل یک مخالف و در مجلس سنا با اجماع کامل و بدون مخالف تصویب شد، این بدان معنا است که حتی دموکرات‌های مدافع برجام نیز تماماً به این تحریم‌ها رأی مثبت داده‌اند.

به این ترتیب تنها ۲ احتمال برای اجرایی نشدن این قانون می‌ماند:

احتمال اول اینکه با وتوی اوباما مراحل وضع این قانون ابتر بماند که احتمال بعیدی است چرا که؛

اولاً، مواضع دولت آمریکا نشانی از مخالفت ندارد؛

ثانیاً، در صورت عدم وتو این مصوبه خود به خود قانون می‌شود؛

ثالثاً، در صورت وتو، سنا می‌تواند با اکثریت دو سوم وتو را بی‌اثر کند که نظر به اجماع گفته شده این احتمال بسیار قوی است.

احتمال دوم این است که این مصوبه از این مرحله نیز عبور کرده و قانون شود، ولی اوباما دستور توقف اجرای آنرا بدهد که در هر حال نقض برجام صورت گرفته است و از سوی دیگر نیز دلخوش بودن به این احتمال هم قطعاً عقلانی نیست چرا که با بهانه‌تراشی روزانه آمریکایی‌ها عملاً جایی برای خوش‌بینی به ادامه روند توقف وجود ندارد؛ ثانیاً قبلاً هم پس از برجام قانون محدودیت ویزا در آمریکا تصویب شد که با دستور دولت فقط در بخش تجاری اجرا نمی‌شود، لذا وضع مداوم این قانون‌ها و موکول کردن آن به تصمیم دولت وضعیت ایران را روز به روز بدتر و خطرناک تر خواهد کرد و اعتماد جهانی را برای تعامل و تجارت با ایران از بین خواهد برد، ثالثاً اوباما کلاً ۲ ماه دیگر رئیس‌جمهور است و پیروی ترامپ از هم حزبی هایش با توجه به وعده ایی که داده قوی است، رابعاً، صرف زمان به امید این احتمال نادر عملا فرصت ابتکار عمل را از ایران سلب خواهد کرد، چرا که قطعا جامعه جهانی در این مرحله که قانون وضع شده، به ایران برای واکنش متقابل بیشتر حق می‌دهد تا واکنش در زمان دیگری ناشی از چرایی اجرای قانون.

با جمع مراتب بالا به نظر می‌رسد بهترین اقدام واکنش مقتدرانه، مؤثر، سریع و متناسب به این قانون است چرا که واکنش انفعالی ایران، هم آمریکا را نسبت به وضع تحریم‌های جدید جری‌تر می‌کند و هم اجرای آنها را برای دولت آمریکا کم‌هزینه‌تر.