آسیب‌های اجتماعی و انتخابات

آسیب‌های اجتماعی بخش مهمی از گفت‌وگوی تلویزیونی شب گذشته وزیر کشور بود. اعتراف به تأخیر ۲۰ ساله در توجه به این آسیب‌ها، نکته تلخی بود که عبدالرضا رحمانی‌فضلی به آن اشاره کرد. وی از وجود حدود ۱۱ میلیون نفر حاشیه‌نشین در کشور نیز خبر داد. طرح این قبیل مسائل، با وجود تلخ و ناگوار بودن، حاکی از وجود چالش‌های اساسی در کشور است که با متن زندگی واقعی مردم ارتباط دارد و می‌تواند فتح بابی برای چاره‌اندیشی و حل‌و‌رفع آنها باشد. به هر حال، در زمینه آسیب‌های اجتماعی توجه به چند نکته ضروری است:
۱- بروز آسیب‌های اجتماعی با مسائل مربوط به حوزه سیاست ملایم (سیاستی که به امور جاری و روزمره زندگی مردم مربوط است) ارتباط دارد و به میزانی که در توجه به مسائل این حوزه موفق عمل شود، در تقویت همگنی اجتماعی و وحدت ملی، افزایش مقبولیت نظام، رفع آسیب‌ها و دفع تهدیدهای بیرونی بسیار تأثیرگذار خواهد بود.
۲- آسیب‌های اجتماعی را می‌توان چالش‌ها و معضل‌هایی به شمار آورد که اگرچه بروز آنها در هر جامعه‌ای ممکن است، ولی نکته مهم در این میان این است که طرح آنها از سوی مسئولان رسمی کشور نشان می‌دهد نظام دغدغه حل مسائل و معضلات موجود را دارد و از این نظر، طرح این مطالبات بیانگر نوعی فضای باز و امیدبخش برای حل معضلات و برآورده کردن مطالبات است؛ اما نکته مهم‌تر این است که فرصت برای رفع این آسیب‌ها اندک است و باید هر چه زودتر اقدامات اثربخشی در این زمینه انجام شود.
۳- در شرایط کنونی که احزاب و جریان‌های سیاسی خود را برای حضور در انتخابات آماده می‌کنند، شایسته است این مسائل را شناخته و برای رفع بهینه آنها برنامه‌های منطقی و قابل‌اجرا ارائه دهند. متأسفانه، احزاب و جریان‌ها بیش از آنکه به این مسائل توجه کنند، به تخریب رقیب می‌اندیشند؛ از این‌ رو اکنون که فضای سیاسی کشور به تدریج درگیر مباحث انتخابات می‌شود، یکی از ملاک‌ها برای انتخاب اصلح می‌تواند این باشد که افراد، احزاب و جریان‌ها تا چه اندازه به مسائلی از این قبیل توجه واقعی دارند.