پاسخ صریح دبیر فدراسیون به سئوالی درباره بلای كشنده تیم‌ملی والیبال

به گزارش نما - تماشاگران امروز نوشت: رادوستین استویچوف برای هدایت تیم ملی ایران به تهران آمد تا با مسئولان فدراسیون مذاکره کند.

رادوستین استویچوف بلغار به تهران آمده تا هدایت تیم ملی والیبال را بر عهده بگیرد. استویوف که خیلی اسم بزرگی در والیبال دنیا نیست و خیلی کار بزرگتری از کواچ و لوزانو در سال های مربیگری اش انجام نداده است. ولی رئیس فدراسیون یک بار به خانه اش رفته و بعد دعوتش کرده. مثل یک قهرمان از او استقبال شده و انگار قرار است بیاید و معجزه کند. برای والیبالی که خود را یکی از بزرگترین های دنیا می داند و بازیکنانش لوزانو را خیلی مربی نمی دانستند که قهرمانی دنیا و المپیک را داشته ، آیا استویچوف قرار است معجزه کند؟ این سئوال ماست از محمود افشاردوست ، دبیر فدراسیون والیبال در یک مصاحبه رک و بی پرده.
الان با استویچوف چند - چند هستید؟
(باخنده)فعلا که هیچی در مرحله رساندنش به هتل هستیم و خوابیده تا با آرامش بیاید برای شروع برنامه های سفرش در تهران. کار خاصی فعلا نکردیم! بینید ما قبلا هم با او حرف زده بودیم. در آن مقطع یک درخواستی داشت و یک حسی داشت که پیشنهادمان را رد کرد.ولی باز حرف زدیم. ما گفتیم بیا از نزدیک شرایط را ببین. حالا آمده است. دیگر حالا می نشینیم حرف می زنیم. گفتیم بیاید از نزدیک ببیند که فکر نکند ما 14 بازیکن داریم برای تیم بزرگسالان. قرار شده امکانات ، لیگ و استعدادهای مان را ببیند و بعد بتواند درباره برنامه اش تصمیم بگیرد.
برای والیبالی که مربی قهرمان دنیا را یک مربی خیلی استثنایی نمی داند و بعد المپیک ، رئیس و دبیرش می گویند آرزوی بزرگترین مربیان دنیا کار کردن در والیبال ایران است ، اینکه این طور به دنبال یک مربی نچندان رزومه دار باشد ، اتفاق عجیبی نیست؟
اول بگویم ، همیشه گفتم که مربیان بزرگ دنیا برای والیبال ما سر و دست نمی شکنند. من هیچ وقت نگفتم که خیلی والیبال مان کار بزرگی کرده و الان همه برای ما صف کشیده اند.وقتی چهارم دنیا شدیم ، گفتیم شرایط خوب است و خیلی ها دوست دارند که کنار ما باشند. ولی نگفتیم که برای مان سر و دست می شکنند.اما درباره آقای استویچوف هم باید بپذیریم ایشان یکی از بهترین های دنیاست.
به کدام دلیل؟
به این دلیل که او ده یا 20 مدالی در رده باشگاهی دنیا دارد و عملکردش عالی بوده است.
اما خیلی فرق است بین مربی باشگاهی و ملی!
اصلا این طور نیست . الان مگر این آقای بلنجینی که مربی ایتالیا شد و نقره المپیک گرفت را آنها از تیم باشگاهی نبردند؟یا دی جورجی که مربی لهستان شده از تیم باشگاهی به این تیم ملی نرفته است؟ قبلش لهستانی ها مگر آنتیگای بی تجربه را نگذاشتند سرمربی تیم ملی شان و با او قهرمان دنیا شدند؟؟مگر تیلیه از باشگاهی نیامد و با فرانسه قهرمان جهان شد؟ مربی باشگاهی موفق با رزومه چشمگیر استویچوف می تواند یک گزینه عالی برای ایران باشد.
ولی قبل از استویچوف ، مربیانی مثل کواچ و لوزانو با رزومه های قوی آمدند و نتوانستند تیم ملی ایران و حاشیه هایش را جمع کنند. این استدلالی است که شما و دوستان تان در فدراسیون گفته اید.
ببین این را باید یک جور دیگر نگاه کنیم. کواچ در باشگاهی عالی بود و برای شرایط باشگاهی عالی بود. تو آن همه مربی خوب لیگ ایتالیا ، بهترین بود. در سال اول هم با ما نتیجه خیلی خوبی گرفت اما اینکه در ادامه کارش را چطور مدیریت کرد ، بر می گشت به نحوه کار کواچ. آنچه ما می دیدیم برای استخدام و حمایت از او ،خیلی خوب بود. ولی در ادامه نتوانست خودش را با شزلیط ما همراه کند. نحوه مدیریت و کارش طوری شد که آنی که ما می خواستیم نبود. نه اینکه کواج از قبل بلد نبود. اینجا شاید نتوانست با شرایط ما خودش را سازگار کند. لوزانو دو تیم را المپیک برده بود. همه می گفتند با دیسیپلین است ولی اینجا و در دوره ای که بود ، نتوانست آنی باشد که همه بپسندیم.
آن وقت این دو نفر نتوانستند و استویچوف می تواند؟ یعنی واقعا این مربی بلغار اتوریته کاری که می خواهید را دارد که این تیم را جمع کند؟
بله من فکر می کنم استویجوف این اتوریته را دارد. ما باید اشتباه را بپذیریم و حل کنیم. بازیکنان ما هم باید چارچوب را رعایت کنند و بپذیرند. اگر این نظم و انضباط نباشد ، کار فنی مان به مشکل می خورد. باید تابع آن قانون باشیم. شاید هم سخت باشد.
این همه ناز استویچوف را می کشیم، آیا توان به خط کردن این ستاره های بد قلق ایران را دارد؟
ما که ناز کسی را نخریدیم. اصلا این طوری نیست. دارید پیازداغش زیاد می کنید. برای مربیان دیگر هم همین کار را می کردیم. مربیان قبلی را که از فرودگاه پیاده نمی آوریم. قبلا با همین ماشین ها ولاسکو ، کواج و لوزانو آوردیم! برای کسی ناز نخریدیم. اصلا از این عادت ها نداریم.استویچوف یک بحثی داشت که چون همیشه دنبال جام بردن است ، تصورش این بود که نمی تواند در ایران مدال ببرد. برای همین بررسی اولیه اش پاسخ منفی به پیشنهادمان بود. برای همین آقای داورزنی به دیدنش رفت.ما گفتیم این حرفت قانع مان نمی کند. ما پتانسیلی داریم که حتی از تیم اصلی بهتر است. هر مربی بخواهدبه تیم ملی بیاید ،باید کمپ و امکانات ما را ببیند. او باید با ما آشنا شود و این اسمش ناز خریدن نیست.
بالاخره تیم ما متهم به داشتن جو بازیکن سالارانه است.آیا این مربی می تواند جو را بشکند؟
ببین چیزی که شما می گویید به نحوه کار کادر فنی هم برگردد.البته من نمی خواهم اتهام بازیکن سالاری را تائید کنم. فقط می گویم این چیزی که می گویید در همه رشته ها هست. خود شما در رسانه ها کم ستاره سازی می کنید؟در باشگاه ها چطور؟
ببینید بالاخره این رفتارهای بازیکنان شما رسانه ای شده. رفتارهایی که باعث دلخوری والیبال دوستان هم شده. مثل نازکردن های شان در رژه المپیک و ...
در مورد این مسائل به کرات صحبت شده و خیلی هم گزارش تهیه شده که بحث اجباری بوده و ...
درباره نفس رفتار حرف می زنیم. شما کواچ و لوزانو را برای عدم توانایی در کنترل تیم کنار گذاشتید. اگر این بار استویچوف یا هر گزینه ای نتواند این تیم را جمع کند، باز باید مربی عوض کرد؟
من با این حرفتان موافقم. اتفاقا اگر یکی مثل استویچوف هم نتواند این مشکلات را جمع کند باید بحث را طور دیگری بررسی کنیم. من مخالف ستاره سازی نیستم ولی آیا در رسانه ها،همه این نگاه را دارند که رعایت کنند تا منجر به بازیکن سالاری نشود؟ این همه اخباری که رو سایت های مختلف می رود چیست؟ باید همه کمک کنیم.
ولی بالاخره بازیکنان شما خودشان را بزرگتر از مربیان تیم ملی می دانند. درباره این حتی خسرو ابراهیم ، بزرگ والیبال ایران هم حرف زده.
بازیکنان خودشان را بزرگتر می دانند؟ مگر ما چه مقامی در دنیا آوردیم که این تفکر را داشته باشیم؟ چه مدال بزرگی آوردیم که بازیکنان فکر کنند از مربیان بزرگ دنیا که این همه افتخار دارند ، بزرگتر هستند؟ به نظرم بچه ها این طور فکر نمی کنند اما اگر فکر کنند یک اشتباه فاحش است. درست است که الان اول آسیا و 7 دنیا هستیم و خیلی پیشرفت کردیم و خیلی زحمت کشیده شده اما مگر فقط همین است؟مگر چه اتفاقی افتاده که بخواهیم خود را بزرگتر از مربیان درجه یک دنیا بدانیم؟ چه یادگاری بزرگی در والیبال دنیا نوشتیم که در تاریخ بماند؟ما پتانسیل داریم که برویم به جمع 4 تیم یا روی سکو باشیم. ما باید برویم جلو. اینجایی که هستیم که کافی نیست. پسچطور خودمان را بزرگتر از بهترین های دنیا بدانیم؟ ما غیر از قهرمانی آسیا هنوز هیچ افتخاری نداریم که در دنیای والیبال به آن ببالیم.