به گزارش نما به نقل از میزان، در پایان سال‌های سلطنت پهلوی، ورود کالاهای کشاورزی و مواد غذایی از خارج گسترش وسیعی یافت. سخنان یکی از نمایندگان مجلس در آن دوره و گزارشی که ذیلاً نقل می‌شود، وسعت این وابستگی را نشان می‌دهد.
محمد ستاری، نماینده‌ی رشت در مجلس شورای ملی و استاد دانشگاه، در نطق خود گفت: واردات مواد غذایی به کشور عملاً از سال ۱۳۵۲ تا سال ۱۳۵۵ همراه با ازدیاد درآمد نفت سیر صعودی داشت، «حتی خیار اسرائیلی... هویج یخ‌زده‌ی فرانسوی را... می‌توان جزء اقلام وارداتی نشان داد. طی چهار سال افزایش مقداری از اقلام خوراکی چنان حیرت‌آور است که هیچ دلیلی را برای آن نمی‌توان پذیرفت، مگر اینکه به‌یقین بگویم که از میزان تولیدات داخلی کم شده است... واردات گوشت مرغ ۸ برابر... برنج ۵/۲ برابر... پنیر ۴ برابر، گوشت قرمز ۵ برابر شده است.» وزیر کشاورزی وقت (۱۳۵۶) اعتراف کرد که بهای واردات کشاورزی در سال ۱۳۵۵ به یک میلیارد دلار می‌رسید.
اکثر محصولاتی که با چنین رشد وارداتی مواجه شدند، در زمره‌ی محصولاتی بودند که امکان تولید آن‌ها در داخل تا حد رفع نیاز بود، لکن سیاست تخریب کشاورزی به‌عنوان سیاست‌های تحمیلی از خارج مرزها، این امکان را از تولیدکنندگان داخلی سلب نمود. این سیاست چنان شالوده‌های کشاورزی کشور را بر هم ریخت که کشورمان در طی چند سال از مقام صادرکننده‌ی گندم تبدیل به یک کشور واردکننده‌ی عمده‌ی گندم شد.
واردات خیار اسرائیلی و هویج یخ‌زده فرانسوی در زمان پهلوی
در پایان سال‌های سلطنت پهلوی، ورود كالاهای كشاورزی و مواد غذایی از خارج گسترش وسیعی یافت.
۱۳۹۵/۱۱/۵
