بعد از انعقاد و اجرای برجام، بهویژه پس از آزمایشهای موشکی سپاه، مباحث موشکی ایران به طور جدی مورد توجه طرف غربی قرار گرفت و با وجود اعتراف مقامات آمریکایی مبنی بر اینکه آزمایشهای موشکی ایران ناقض برجام نیست؛ اما آنها آزمایشهای موشکی ایران را با تبلیغات وسیعی تحت پوشش رسانهای قرار دادند و با این بهانه، ۱۳ فرد و ۱۲ نهاد مرتبط با ایران را تحریم کردند. حال پرسش اساسی این است که دلایل هراس غرب از برنامه موشکی ایران چیست؟ در پاسخ میتوان به چند نکته اشاره کرد:
۱- آنچه غربیها به آن معترض هستند، نه اصل موشک بالستیک به منزله یک سلاح متعارف است، بلکه آنها با توانایی این موشکها برای حمل سلاحهای غیر مجاز کشتار جمعی مخالفند. به زعم آنها، این موشکها توانایی حمل و انتقال سلاحهای کشتار جمعی را به کیلومترها دوردستتر دارند که محل نگرانی بوده است؛ در حالی که موشکهای ایران چنین توانایی را ندارند و سلاحی متعارف هستند که هر کشوری میتواند به میزان نیاز خود از آنها برخوردار باشد. به علاوه، ادعای مذکور صرفاً درباره کشورهایی جای نگرانی دارد که سلاحهای کشتار جمعی داشته باشند، حال آنکه جمهوری اسلامی ایران هم عضو کنوانسیون منع استفاده از سلاحهای شیمیایی و بیولوژیکی است و هم معاهده منع اشاعه سلاحهای هستهای(NPT) را پذیرفته است و در آن عضویت دارد و در واقع اساساً سلاحهای کشتارجمعی در ایران وجود ندارد که بتوان آنها را با این موشکها حمل کرد. بنابراین، اصل نگرانی غربیها درباره ایران از باب داشتن موشکهای بالستیک محل ایراد و اشکال است.
۲- هرچند موشک سلاح متعارفی است؛ اما چنانچه کشوری این قبیل سلاحها را داشته باشد، توانایی بازدارندگی و ضریب مصونیت امنیت ملیاش به میزان چشمگیری افزایش مییابد. عمده نگرانی غربیها نیز به همین دلیل است. به عبارت دیگر، غربیها با جنجالآفرینی در زمینه برنامه موشکی کشورمان درصددند این ظرفیت راهبردی بازدارنده کشورمان را خدشهدار کنند.
۳- برنامه موشکی ایران نه تنها هیچگونه ارتباطی با برجام و مذاکرات هستهای ندارد؛ بلکه ناقض قطعنامه ٢٢٣١ نیز به شمار نمیآید و رویکرد غرب در جنجالآفرینی بر سر برنامه موشکی کشورمان صرفاً با انگیزههای سیاسی و نه فنی و حقوقی صورت میگیرد.
منبع: بصیرت