درخشنده: جامعه از فیلمسازان جلوتر هستند

به گزارش نما به نقل از تسنیم، نشست خبری فیلم سینمایی «زیر سقف دودی» به کارگردانی پوران درخشنده عصر امروز «شنبه 16 بهمن‌ماه» با حضور مریلا زارعی، ابوالفضل میری، بهنوش طباطبایی، آزیتا حاجیان و نفیسه روشن برگزار شد.

پوران درخشنده کارگردان فیلم سینمایی«زیرسقف دودی» در ابتدا این نشست درباره فقدان دیالوگ در جامعه سخن گفت و با اشاره به فیلم هیس دختران فریاد نمیزنند در پنج سال گذشته، مطرح کرد: برای فراهم کردن شرایط ساخت فیلم چه از لحاظ مالی و چه از نظر محتوایی فعالیتهایی داشتیم. پیش تولید 6 ماهه داشتیم.

وی در پاسخ به سوال خبرنگاری مبنی بر اینکه آقای ایوبی در مراسم افتتاحیه سینمای امسال را سینمای امید نامیده اما فیلم شما یأس آور است، بیان کرد: هر کسی می‌تواند نظر خودش را داشته باشد. من چنین حسی نداشتم. ما آگاهی می‌دهیم که شما می‌توانید با آن خودتان را اصلاح کنید. حرف فیلم من درباره نومیدی نیست.

مریلا زارعی نیز درباره این فیلم سینمایی‌گفت: ایده و نظریه موجود در فیلم دغدغه مشترک ما بود. نمی‌دانم در فیلم چقدر موفق شدم، نظر اصلی را شما مخاطبان باید بدهید.

درخشنده درباره میزان پژوهش در باب طلاق اظهار کرد: واقعیت آن است که ما در این جامعه زندگی می‌کنیم. هر جایی که راه می‌رویم آدمهای زیادی هستند که می‌نالند و این نادیدنها تلنگر می‌زند چرا ما در این موقعیت هستیم. اگر پنج سال پیش بود شاید چنین فیلمی نمی‌ساختم. دو سال پیش قصد داشتم درباره طلاق رسمی فیلمی بسازم و چهاربار هم برای نوشتن فیلمنامه تلاش کردم؛ اما دیدم جامعه از من فیلمساز جلوتر است. اتفاقات مرا مُصر کرد. من رابطه خوبی با مردم دارم و سفارش خود را از مردم گرفتم. جوان جامعه و زن خانه‌دار و دختری که ازدواج نکرده به من سفارش می‌دهد و مرا به سمت فیلمم سوق می‌دهند.

وی ادامه داد:90 درصد جامعه ما در طلاق عاطفی زندگی می‌کنند چه آنان که سالهاست زندگی می‌کنند و چه آن کسی که دو سال و چه آن کسی که پس از چند روز. حال طلاق گرفتن بحرانی است که آمدیم تمام آن را زیر فرش پنهان کردیم و فکر نکردیم این زباله روزی خودمان را سرنگون می‌کند. طلاق عاطفی سرنگونیش به مراتب بدتر از طلاق رسمی است. در طلاق عاطفی روابط موازی وجود دارد و من این جسارت را نداشته‌ام که آن را دو سویه نشان دهم و تلاش کردم حرمتهای خانواده را حفظ کنم.

درخشنده درباره انتخاب بازیگران فیلم بیان کرد: من همانند تئاتر درباره تحلیل شخصیت کار را آغاز میکنم و بعد به سراغ دورخوانی میرویم. درباره عدم همخوانی بازیها این نظر شماست. نقش اصلانی بسیار سخت بود. او بازیگر تکی است. بعد از شکیبایی که آرزو داشتم با او کار کنم اصلانی است که دوست داشتم با او کار کنم. بازیگری او را میپسندم.

وی افزود: من یک وظیفه دارم. وقتی میخواهم بازیگر انتخاب کنم برای مثال در سن مریلا زارعی چند بازیگر داریم. بازیگر یعنی کسی که خلاق است و با فیلمنامه زندگی میکند و غذا می‌خورد و اعصابش خراب می‌شود و تا آخرین لحظه بازی با آن همراه است. برای نقش وی چند بازیگر دارم. وظیفه داریم نسلی از میان علاقه‌مندان بسازیم و از جوانهایی که هزینه می‌کنند حمایت کنیم. من در این کار دو بازیگر معرفی کردم و با وجود آنکه اولین کارشان بود تلاش کردند.

زارعی در پاسخ به این پرسش که چرا اخیرا در آثار اجتماعی حضور دارید، گفت: من آدم طنازی هستم و عاشق کار کمدی پرمحتوا هستم و اما این کارها به من پیشنهاد نمی‌شود، بنابراین بهترین کارها را آثار اجتماعی یافتم. سینما برای ما تریبون است. برای فیلمسازان زن احترام خاصی قائلم. دلم برای فیلم طنز تنگ شده است و لطفاً فیلمنامه طنز خوب بنویسید تا من بازی کنم.

درخشنده درباره هویت ایرانی زن در فیلم گفت: فکر میکنم زن داستان شناسنامه ایرانی داشت چرا از خودش برای خانواده گذشت. زنان ما با وجود گلهمندی از پسر و شوهر خودش را هم ندید. شیرین با واقعیت جاری جامعه نزدیک است.

درخشنده درپاسخ به انتقاد خبرنگاری مبنی بر اینکه فیلم تاثیر طلاق عاطفی بر یک زوج دارد تا فرزند و اینکه یک زن تحصیل کرده در این مدت برای نجات زندگی تلاش نکرده است، پاسخ داد: اتفاقاً کسی که در این زندگی ضربه میخورد بچه است و من به این توجه کردم. پسر با کسانی در ارتباط است که با خانواده او فاصله دارد. این بچه نهاد پاکتری دارد تا به سمت یک سقف میرود. او امنیت روانی در خانه نداشت و سقف را برای یافتم امنیت خاطر میخواهد. نسل دهه هفتادی از دهه شصتیها خطرناک ترند.