بیماری اوتیسم چیست؟

بیماری اوتیسم (درخودماندگی یا Autism) یكی از بیماری های جدی گروه بیماری های رشدی اختلالات طیف اوتیسم بوده كه در اوایل دوره كودكی (معمولا قبل از ۳ سالگی) ظاهر می شود. هرچند علایم و شدت آن در افراد مختلف، متفاوت است، اما همه انواع اوتیسم برتوانایی برقراری ارتباط با دیگران توسط كودك، تاثیر می گذارد.

به گزارش نما, بنظر می رسد که تعداد کودکان مبتلا به اوتیسم درحال رشد است. هرچند درمان و شفای کاملی برای درمان اوتیسم وجود ندارد، اما درمان جدی و بموقع اوتیسم تغییرات بزرگی در زندگی کودکان مبتلا به بیماری ایجاد می‌کند.

علایم ابتلا به اوتیسم
علایم و نشانه های اوتیسم بیشتر اوقات قبل از سن ۳ سالگی شروع به ظهور می کنند. در اوایل والدین کودک مبتلا به اوتیسم متوجه می‌شوند که کودکشان شروع به بیماری اوتیسمصحبت کردن نکرده و مانند سایر کودکان هم سنش رفتار نمی کند. اما اینکه کودک مانند سایر کودکان و در سن آنها شروع به صحبت کرده و بعد مهارت های کلامی خود را از دست دهد، نیز ممکن می باشد. علایم اوتیسم شامل:

تاخیر در یاد گیری صحبت کردن و یا اصلا صحبت نکردن.
کودک ممکن است ناشنوا بنظر برسد حتی اگر آزمایش شنوایی سنجی را طی کرده و نتایج آزمایش شان نرمال باشد.
انواع رفتارها، علایق و بازی های تکراری. برای مثال تاب خوردن مداوم، علاقه غیرطبیعی به بعضی از اشیاء و ناراحت شدن در صرت تغییر برنامه روتین زندگی.
ناتوانی در گفتن اسم، برقراری ارتباط چشمی، اجتناب از نوازش شدن و بقل شدن و یا کمک نخواستن.
ناتوانی از شروع مکالمه و صحبت با دیگران و یا عدم توانایی در حفظ مکالمات.
حساس بودن به نور، صدا و یا لمس شدن و در عین حال بی توجه به درد.
عادات غذایی عجیب، همچون خوردن تعداد کمی از انواع غذا و یا خوردن مواد غیرخوراکی همچون گچ یا خاک.
رفتار خودزنی مثلا کوبیدن سر به زمین یا دیوار و یا با دست ها.

۱۳۹۶/۱/۱۶

اخبار مرتبط