به گزارش نما به نقل از خبرآنلاین؛ حدود 4 سال است که با تشکیل ستاد احیا دریاچه ارومیه اقدامات مختلفی برای نجات دریاچه از مرگ انجام شده است؛ یکی از این اقدامات کمک گرفتن از تیم استرالیایی دانشگاه ملبورن برای احیاست. در همین رابطه ظهر امروز برخی از اعضای تیم استرالیایی دانشگاه ملبورن یک نشست خبری داشتند.
در ابتدای این نشست پروفسور لی گودن، مدیر مرکز حقوق منابع طبیعی، انرژی و محیط‌زیست، دانشکده حقوق انرژی و قوانین محیط زیستی دانشگاه ملبورن درباره نقاط مشترک مشکلات آب در ایران و استرالیا گفت: در رابطه با آب دسته‌ای از مشكلات در استراليا هم وجود داشت؛ مسئله آب بسيار مهم است و به علت تغييراقليم تاکنون تنش‌های مختلفى در استراليا به وجود آمده.
برای احیای دریاچه باید با جامعه همکاری کرد
او ادامه داد: در قانون استراليا هم درباره تغيير اقليم چيزي وجود ندارد ولي قوانين محيط زيستي می‌تواند مسائل مربوط به تغییراقلیم را حل مى كند، چنین مشكلاتي درباره تخصيص آب هم در ایران وجود دارد.
لی سپس درباره نحوه فرهنگ‌سازی برای احیای دریاچه ارومیه گفت: بايد با جوامع مختلف همكاری كرد و به نظرات آنها توجه كرد، در واقع وقتی تصميم‌گيری از بالا به پايين است تنش‌هايی ايجاد مى‌شود، پس بايد در قانون گذاری اجتماع هم نظر گرفت و اگر این اتفاق رخ بدهد مقاومت جوامع بالا مى رود.
همچنین دراین‌باره پرفسور جان لنگفورد، استاد گروه منابع آب و هیدرولوژی، افزود: ميان دهه 90 ميلادى آب در ايران كم شده است، در آن زمان در استراليا هم چنين اتفاقى رخ داد، همچنین در مقطع عرض جغرافيايي هم ايران و استراليا تقريبا شباهت دارد.
او ادامه داد: اين يعنى هر دوی ما در كشوري خشک و در حال خشک شدن زندگى مى كنيم و بايد تجربيات خود را كنار هم قرار دهيم. پس مى توانيم تجربيات خودمان را هم به اشتراک بگذاريم.
لنگفورد بیان کرد: در اين چند روز متوجه شدم متخصص‌های خوبى داريد، ولى مشكل بسيار بزرگ است و به تجربيات ديگران نياز داريد مثلا باید تبادل دانشجو انجام دهيم.
نباید بگذاریم آبیاری توسعه پیدا کند
این استاد دانشگاه ملبورن سپس درباره مسائلی که تاکنون درباره آب به وجود آمده‌اند گفت: ما نبايد بگداريم آبيارى توسعه پيدا كند؛ دهه 90 در چين رودخانه‌‌ها خشک شدند، در آمریكا هم رود كلورادو خشک شد، بايد جلوي توسعه زمين هاى كشاورزى را بگيريم وگرنه رودها خشک مى شوند.
جان لنگفورد سپس در پاسخ به سوالی در رابطه با پیامد های تغییر اقلیم گفت: ما بايد خودمان را با تغيير اقليم تطبيق دهيم و راهى جز اين وجود ندارد، مثلا بايد مصرف آب را كاهش داد و از سويى بايد كارآمدى آن را هم تغيير داد.
او سپس با اشاره به اینکه در استرالیا سیفون‌ها تغییر کردند و اکنون هر سیفون حدود 8لیتر آب کمتری مصرف می‌کند گفت: سيستم توريع آب هم بايد تغيير كنند، مثلا در كانال هاى اصلى انتقال آب كشاورزى، 30 درصد آب از بين مى رود و وقتى آب وارد مزارع مى شود 30 درصد ديگر آب هم مصرف می شود، همچنين بايد زمان آبدهى هم تغيير كند و ...
لى در ادامه حرف‌های لنگفورد گفت: ما در رودخانه ها به يک حداقل جريان آب نياز داريم و نمي توانيم يك دفعه سد بسازيم.
کیفیت آب هم مسئله مهمی است
وينسنت پتي گروو مدیر اجرایی مرکز شناسایی و مدیریت آلودگی محیط‌های آبی دانشگاه ملبورن هم در ادامه گفت: البته در کنار كميت آب، مسئله كيفيت آب هم مهم است، مثلا در يک حوزه آب آلوده مى‌شود و به قسمت هاى ديگر هم آب آلوده مى رسد.
او سپس در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا جلوگیری از ورود پس آب به دریاچه ارومیه آرتمیا را نجات می‌دهد یا نه توضیح داد: در اين رابطه علم نقش مهمی را بازى مى كند، مى‌دانم در ايران كارهاى خوبى درباره آرتميا انجام شده ولی برخی از کار‌های دیگر باید انجام شود مثلا بايد روى نوع آب مطالعه شود.
این اکولوژیست ادامه داد: برای مثل اين هزينه که برای پساب ها انجام شده یک درصد آب باز مى گردد ولى از طريق كشاورزى آب بسیار بيشترى هدر مى رود.
شرایط حق‌آبه در استرالیا
او سپس درباره نحوه کنترل آب در استراليا گفت: زمانی که تصمیم به ایجاد اصلاحات در قانون گرفتیم، ١٣هزار مترمكعب از آب ها مصرف مى شد و دیدیم گرفتن میزانی از این آب برای مردم تنش ایجاد می‌کند ميليارد مكعب آب حق آبه مردم قرار دایم
وینسنت افزود: قرار شد تا سال 2017، 2 ميليارد 750 هزار آب را به حق‌آبه محيط زيست اضافه کنیم؛ قرار شد نيمي از اين آب از طريق خريدارى شود و باقى از طريق توسعه سيستم آبيارى تامین شود.
او ادامه داد: البته روى میزان تصمیم گیری شده، با اینکه ارزيابى محيط زيستى انجام شده است ولى در واقع اين تصميم در استرالیا سياسى است.
لی هم در همین رابطه گفت: در استرالیا دانشمندان كار خود را انجام دادند، با این تفاوت که نظر آنها وارد وزارتخانه ها شد و شرايط تغيير کرد.
کشورها در حالی رشد اقتصادی می‌کنند که به محیط زیست آسیب می‌زنند
پتی گروو ادامه داد: در حالى كه كشورها رشد اقتصادى دارند که به محيط زيست آسیب وارد مى كنند، مثلا در چين اين اتفاق افتاده است ايران هم مشكل مشابه را دارد، همه دنيا درياچه ارومیه را مى بينند و اين مسئله جهانى است.
این استاد دانشگاه در ادامه توضیح داد: طبق چيزى كه من ديدم تاکنون كارهاى خوبى درباره دریاچه ارومیه انجام شده است ولى اين فقط یک شروع است. درياچه اروميه مانند 200 سال قبل نمی‌شود ولى به نظر من این درياچه مى تواند احيا شود. بايد توسعه را در كنار محيط زيست قرار دهيم، از چيزى كه داريد محافظت كنيد و به نظر من درياچه اروميه را یک اولويت براى احيا بدانید.
پتی گروو عنوان کرد: به طور كلى، در اكولوژى هيچ محيطى به گذشته خود بر نمى گردد ولی درياچه اروميه ممكن است ارزش هاى زيست محيطى خود را نگه دارد.
پروفسور لی افزود: بايد اولويت ها ارزيابى شود، بايد بدانيم كه نمى شود از جايى به طور حفاظت كرد، نگاه شما الان احيا است نه حفاظت
او گفت: اگر مى خواهيد از جایى حفاظت كنيد بايد اولويت بندى شود.
ارومیه احیا می‌شود، اما نه مثل 200 سال قبل
ظهر امروز اساتید دانشگاه ملبورن كه برای پروژه احیا دریاچه ارومیه به ایران آمده اند در مصاحبه‌ای با خبرآنلاین از تجربیات احیا دریاچه ارومیه گفتند.
۱۳۹۶/۲/۴
