اعتصاب غذای زندانیان فلسطینی و حقوق بشر اسراییلی

به گزارش نما به نقل از ویژه نامه بیت المقدس؛ با گذشت یک ماه از اعتصاب غذای اسرای فلسطینی در زندان های رژیم صهیونیستی خواسته زندانیان در بهبود شرایط زندان همچنان با مقاومت مقامات صهیون روبرو است. چند تن از مقامات این رژیم در مصاحبه هایی جداگانه اعتصاب کنندگان را به داشتن انگیزه های سیاسی متهم کرده و گفته اند تسلیم فشار تروریستها نمی شوند. در این میان سازمان های حقوق بشری آنچنان که مورد انتظار افکار عمومی است پیگیر مسئله نیستند. استفان دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل در روزهای ابتدایی شروع اعتصاب غذا در اظهار نظری گفته بود سازمان متبوعش به دقت مساله اعتصاب غذای زندانیان فلسطینی را زیر نظر دارد. هم چنین در خبر دیگری آمده است که مسئولین رژیم صهیونیستی بالاخره و پس از سه هفته از شروع جنبش با ملاقات نمایندگان صلیب سرخ با رهبر جنبش اعتصاب غذا در زندانهای اسراییل، «مروان برغوثی»، سیاستمدار محبوب، نماینده مجلس فلسطین و عضو جنبش فتح که مدتی است در زندان انفرادی به سر می‌برد، موافقت کرده اند. همچنین رژیم صهیونیستی دیگر رهبر این جنبش، احمد سعدات، دبیرکل جبهه خلق برای آزادی فلسطین را با هدف شکستن اعتصاب غذای 2000 زندانی فلسطینی محبوس در زندانهای رژیم صهیونیستی به زندان عسقلان در جنوب سرزمینهای اشغالی منتقل کرده است.

رفتارهای رژیم صهیونیستی به وضوح حاکی از ضعف روزافزون این رژیم دارد. فراهم کردن خواسته‌های معقول و منطقی فلسطینیان اسیر در بند این رژیم کار دشواری به نظر نمی‌رسد. حق دسترسی به تلفن، دسترسی به امکانات پزشکی بهتر و ایجاد محدودیت کمتر برای ملاقات زندانیان با خانواده‌هایشان حقوقی به رسمیت شناخته شده برای زندانیان در کنوانسیون‌های بین المللی حقوق بشر است. حتی در خبر دیگری آمده است که پس از گذشت مدتی از شروع اعتصاب غذا در زندان های اسراییل و در حالی که زندانیان از کاهش ده کیلوگرمی وزن، افت فشار خون، معده درد و سر درد شدید رنج می‌بردند عده‌ای از شهرک نشینان با هماهنگی مسئولین زندان و با هدف اذیت و آزار بیشتر زندانیان اقدام به برپا کردن منقل و پخت کباب در پارکینگ زندان کرده‌اند که حاکی از دنائت طبع ساکنان سرزمین‌های اشغالی است و تاییدی مجدد بر این نظریه که تفاوتی بین ساکنان سرزمین‌های اشغالی و مسئولین رژیم صهیونیستی در درنده خوئی و مسخ انسانیت وجود ندارد و یادآور این آیه شریفه از قرآن کریم است: «فَبِمَا نَقْضِهِم مِّیثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَ جَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِیَةً پس به سبب شکستن پیمانشان آنها را از رحمت خود دور کردیم و دلهایشان را سخت گردانیدیم.» (سوره مائده / آیه 13)

اما چرا این رژیم از اجرای این درخواستهای ساده سرباز می‌زند؟ به عقیده نگارنده احساس سرخوردگی ناشی از شکست های پی در پی این رژیم از محور مقاومت و حس برتری جویی و تکبر صهیونیستها مانع از اجابت این در خواستهای انسانی است. اصولاً اندیشه‌هایی که بر مبنای آن اسراییل تشکیل شد و ادامه حیات می‌یابد اعتقاد دارد که غیر از صهیونیستها انسان نیستند. در تلمود آمده است: «همچنان که انسان بر حیوانات فضیلت دارد، یهود نیز بر اقوام دیگر فضیلت دارد. نطفه‌ای که از غیر یهودی منعقد می‌شود، نطفه اسب است. اجانب (غیر یهودیان) مانند سگ هستند و برای آنها عیدی نیست، زیرا عید برای اجنبی و سگ خلق نشده است. سگ افضل از غیر یهودی است، زیرا در اعیاد باید به سگ نان و گوشت داد، ولی نان دادن به اجنبی حرام است. هیچ قرابت و خویشی بین اجانب نیست، مگر در نسل و خاندان الاغ قرابتی است؟ خانه‌های غیر یهودی به منزله طویله است. اجانب دشمن خدا و مثل خنزیر(خوک) قتل شان مباح است. اجانب برای خدمت کردن یهود، به صورت انسان خلق شده اند».

البته با داشتن چنین اندیشه‌هایی اعمال این چنینی بعید به نظر نمی رسد. ژست صلح طلبی مسئولان رژیم صهیونیستی نیز نمی تواند افکار خاخام های صهیونیست را لاپوشانی کند. همانگونه که در ابتدای این نوشتار اشاره شد وزیر امنیت عمومی رژیم صهیونیستی در اظهار نظری زندانیان فلسطینی را تروریست خوانده بود. تروریست هم از جمله برچسب‌های رایج در ادبیات سیاسی مدرن است که جهت توجیه خویش و منکوب کردن طرف مقابل به وفور توسط سیاستمداران غربی استفاده می شود. گویی پس از زدن این برچسب هیچ کس حق ندارد بپرسد تروریسم چیست و تروریست کیست؟ اما ما در این مجال قصد پرداختن به این پرسش را داریم.

کشتار 500 فلسطینی- شهر حیفا در آوریل 1948م، کشتار 100 فلسطینی- شهر یافا در ژانویه 1948م، کشتار 200 فلسطینی- روستای الدوایمه در اکتبر 1945م، کشتار 260 فلسطینی- دیریاسین در آوریل 1948م، کشتار 250 فلسطینی- اللد در جولای 1948م، کشتار 275 فلسطینی- خان یونس در نوامبر 1956م، کشتار 1500 فلسطینی و لبنانی- صبرا و شتیلا در سپتامبر 1982م، کشتار 1300 فلسطینی در انتفاضه اول، کشتار 250 لبنانی-قانا در آوریل 1996م، کشتار 4500 فلسطینی در انتفاضه دوم، کشتار 170 فلسطینی- حی الدرج در جولای 2002م، کشتار 1400 فلسطینی در جنگ اول غزه، کشتار 190 فلسطینی در جنگ دوم غزه و کشتار 2000 فلسطینی در جنگ سوم غزه تنها و تنها بخشی از کارنامه درخشان رژیم صهیونیستی در زمینه اقدامات تروریستی و ضد حقوق بشری است.

اگر امروزه گروه‌هایی در سراسر جهان با وجهه اسلامی دست به اقدامات تروریستی می زنند شواهد متعدد حاکی از طراحی و پشتیبانی این گروهها توسط سازمان های جاسوسی موساد، سیا و اینتلیجنت سرویس برای حفظ امنیت اسراییل است. از جمله ادوارد اسنودن مامور سابق سیا درباره ابوبکر البغدادی، رهبر گروه تروریستی داعش گفته بود:«ابوبکر البغدادی به مدت یک سال کامل نزد سازمان اطلاعات اسرائیل، موساد آموزش دیده است.» وی هم چنین افزوده بود: «علاوه بر یک سال آموزش نزد موساد، در زمینه فن خطابه و سخنوری بخصوص در زمینه علم لاهوت، دوره‌های ویژه و فشرده‌ای دیده و گذرانده است».

حالا شاید بهتر بتوان به این پرسش پاسخ داد که تروریسم چیست و تروریست کیست؟