به گزارش نما - «خبرجنوب» نوشت: تل کمین مرودشت فارس دارای دورههای فرهنگی و استقراری از دوره روستانشینی قدیم در هزاره ششم پیشازمیلاد تا دوره میانه و پایانی اسلامی است.
نوروز رجبی سرپرست ایرانی مطالعات باستانشناختی گروه مشترک ایران و آلمان در تلکمین، ، با اعلام این خبر، گفت: نتیجه مطالعات فصل نخست در این محوطه نشان میدهد که از آغاز هزاره ششم پیشازمیلاد تا آغاز هزاره اول و دوره هخامنشی، پیوسته در این محوطه کلیدی استقرار فرهنگی و سکونتی وجود داشته؛ بهعبارت دیگر، صرفاً در بازه زمانی پس از دوره هخامنشی تا سدههای نخستین اسلامی است که در این محوطه هیچگونه شواهدی از استقرار فرهنگی دیده نشده است.
به گفته این باستانشناس، فصل نخست این فعالیت پژوهشی بیشتر با هدف شناخت و مطالعه پیش رفت و در طول این مسیر برنامههای گوناگون انجام شد که ازجمله میتوان به تهیه نقشه منحنی میزان (توپوگرافی) تپه، شبکه بندی، بررسی پیمایشی فشرده تپه و گردآوری مواد فرهنگی اشاره کرد.
وي با تأکید بر اهمیت این محوطه برای مطالعه پیوسته زیستی در دشت مرودشت گفت: یکی دیگر از برنامه های این گروه مشترک، بررسیهای ژئوفیزیک و ژئورادار بهمنظور شناخت بهتر بقایای معماری و فرهنگی در دل تپه بود که می تواند بهترین راهنما برای ادامه مطالعات باستان شناختی مبتنی بر کاوش در فصل های آینده باشد.
رجبی افزود: به دلیل آسیبپذیری تپه با فعالیتهای کشاورزان و برای جلوگیری از تخریب و تسطیح تدریجی این تپه، برنامه تعیین عرصه و حریم تپه با باز کردن دوازده گمانه در پیرامون تپه دنبال و به خوبی انجام شد.
به گفته وي، این برنامه پژوهشی باعث وضع مقررات و قوانینی برای تپه خواهد شد که بهموجب آن هر گونه آسیب زدن به بقایای فرهنگی و تاریخی پیگرد قانونی و مجازات به همراه خواهد داشت.
وي از دیگر برنامه های پژوهشی گروه مشترک ایران و آلمان در تلکمین را آسیب شناسی، مستندنگاری و تهیه نقشه سه بعدی تپه عنوان کرد تا به کمک آن مدارکی مؤثر از شرایط کنونی تپه به دست آید.
مطالعات باستان شناختی مشترک پژوهشکده باستانشناسی، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، و دانشگاه گوته فرانکفورت با هدف پاسخگویی به پرسش های باستان شناختی و مسائل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی جوامع هزاره چهارم تا هزاره اول پیشازمیلاد در بلندی های فارس و دشت مرودشت و با تمرکز بر تلکمین انجام شد.این مطالعات، با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و به سرپرستی مشترک نوروز رجبی و جان واک مایر، یکی از برنامه های بلندمدت پژوهشگاه است که براساس تفاهمنامه ای با دانشگاه گوته فرانکفورت انجام می گیرد.
تلکمین محوطه ای مهم در کنار رودخانه کُر با گستره 10 هکتار است که نخستین بار ویلیام سامنر شناسایی و معرفیاش کرد و در دهه شصت خورشیدی لویی واندنبرگ چندین گمانه بر روی آن باز کرد.