حاشیه ای بر عضویت ایران در پیمان شانگهای

به گزارش نما, علی پاکزاد سردبیر عصر اقتصاد در سرمقاله این روزنامه نوشت:چرا به رغم رفع تحریم ها که پیش از این به عنوان مانع عضویت ایران در این پیمان مطرح شده بود بازهم شاهد به تاخیر افتادن روند بررسی عضویت ایران در این پیمان هستیم؟

تلاش برای عضویت در پیمانهای منطقه ای یکی از راهکارهای ضروری در جهت کاهش آسیب پذیری کشور به خصوص در مقابل تهدیدهای امنیتی و اقتصادی است، راهکاری که به درستی مورد توجه دولت قرار گرفته و از سوی دستگاه دپیلماسی کشور پیگیری می شود. اما در این مسیر به نظر می رسد آنچه مورد توجه قرار نمی گیرد اطلاع رسانی دقیق و شفاف سازی است که باید از سوی دستگاه دیپلماسی کشور صورت گیرد.

حضور ایران در پیمان شانگهای از اهدافی است که در چارچوب همین هدف توسط دولت دنبال می شود، هدفی که همزمان با سفر دو سال پیش وزیر امور خارجه ایران به جنوب شرقی آسیا بود که طی 11 روز در اسفند سال 94 صورت گرفت پر رنگ شد. در سفر فوق که در راستای بازگشت دوباره کشور به فضای تبادلات بین المللی بعد از اجرای برجام گامی بلند محسوب می شد و در جریان همان سفر موضوع الحاق رسمی ایران به پیمان شانگهای مورد مذاکره قرار گرفت.

پس از سفر سال 94، در سال گذشته این درخواست از سوی ایران طرح ولی در اجلاس مورد بررسی قرار نگرفت، امسال نیز به رغم تمامی برنامه ریزی های صورت گرفته در پایان اجلاس این خبر در رسانه ها منعکس شد که پس از تعیین تکلیف هند و پاکستان نوبت به بررسی در خواست عضویت ایران خواهد رسید.

البته در خبر منتشر شده از سوی خبرگزاری ایرنا تاکید شده است که این بار درخواست ایران در فضایی متفاوت از گذشته مورد بررسی قرار گرفت است و امید به عضویت ایران افزایش پیدا کرده است.

اما سئوال اینجاست چرا به رغم رفع تحریم ها که پیش از این به عنوان مانع عضویت ایران در این پیمان مطرح شده بود بازهم شاهد به تاخیر افتادن روند بررسی عضویت ایران در این پیمان هستیم؟ چین و روسیه که دو قطب اصلی این پیمان هستند و در خبرها آمده است که از عضویت ایران حمایت می کنند ولی چرا به رغم این حمایت ها باز شاهد به تاخیر افتادن این الحاق هستیم؟

بازسازی تعاملات بین المللی و حضور در پیمانهای منطقه ای مانند پیمان شانگهای به طور حتم زمان بر است اما سئوال اینجاست که اگر قرار نبود در این اجلاس عضویت ایران نهایی شود، چرا قبل از آغاز اجلاس اخبار منعکس شده از سوی منابع رسمی ناظر به نهایی شدن فرایند عضویت در اجلاس روز جمعه گذشته بود؟ بعید است این ایراد ناظر به ضعف دستگاه دیپلماسی کشور و عدم اشراف ایشان بر فرایندها و سازو کارهای پیمان شانگهای باشد ولی همین اطلاع رسانی ناقص در ذهن مخاطب اینگونه بازتاب پیدا می کند که دستگاه دیپلماسی کشور از اصول اولیه نهادی که بیش از یک دهه در آن عضو است بی اطلاع است.