رفتارهای وارونه ی دولت روحانی!

مجید انصاری، معاون حقوقی رئیس‌جمهور از شکایت دولت از برخی نیروهای نظامی، انتظامی، ائمه جمعه و... به اتهام تخلف در انتخابات خبر داده است؛ موضوعی که نکته‌ای فراتر از یک دعوی قضایی و برخورد با متخلفان در پس آن نهفته است؛ پیش از پرداختن به این نکته ضروری است بر این مسئله تأکید کنیم که دولت حق دارد نسبت به تخلفات احتمالی افراد، گروه‌ها و نهادهایی که مدعی تخلف یا احیاناً دخالت آنها در انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم است، شکایت کند و دستگاه‌های مسئول باید به این شکایت رسیدگی کنند، همان‌طور که دستگاه قضا در جایگاه مدعی‌العموم وظیفه دارد به تخلفات مطرح شده متعدد مسئولان دولتی در انتخابات، دروغ‌پردازی‌های گسترده در جریان تبلیغات، استفاده از امکانات و اموال دولتی برای تبلیغات، اقدامات خلاف قانون مسئولان دولتی، حتی مسئولان ارشد در حد وزیر در انتخابات اردیبهشت ما رسیدگی دقیق کرده و احکام عادلانه را صادر کند؛ اما آنچه در این میان جای سؤال و اعتراض دارد، این است که چطور دولت تدبیر و امید در برابر عهدشکنی‌ها و بدقولی‌ها و حتی ‌گاه توطئه‌ها و توهین‌های کشورهای خارجی، به ویژه آمریکا و کشورهای اروپایی سکوت پیشه می‌کند یا به نگارش چند توئیت یا ارسال چند پست الکترونیکی گلایه‌آمیز بسنده می‌کند، اما در برابر نیروهای داخلی که برای پیشرفت کشور در حال تلاش هستند به سرعت کار را به محاکم قضایی می‌کشاند و برخورد سخت را انتخاب می‌کند؟ چرا در مواجهه بین‌المللی با وجود همه دشمنی‌ها همچنان بر طبل گفت‌وگو می‌کوبد، اما به نیروهای داخلی و نهادهای انقلابی که می‌رسد، سخنان تند بر زبان می‌آورد و شکایت به محکمه می‌برد؟! این رفتار دوگانه چه معنا و مفهومی دارد و چه پیامی را به جامعه منتقل می‌کند؟! آیا چنین برخوردی با انصاف و اسلام همخوانی دارد؟ آیا این آیه شریفه را نشنیده‌اند که «اَشِدّآءُ عَلَى الکُفّارِ رُحَمآء ُبَینَهُم!؟»