به تازگی شاهد تحریمهای زنجیرهای آمریکاییها علیه جمهوری اسلامی ایران بودیم که با اجماع دموکراتها و جمهوریخواهان به تصویب رسید؛ طرح تحریمی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران، روسیه و کره شمالی در مجلس سنای آمریکا تصویب شد و متعاقب آن وزارت خزانهداری آمریکا در واکنش به آزمایش موشک ماهوارهبر سیمرغ، شش نهاد ایرانی تابع گروه صنعتی شهید همت را در فهرست تحریمها قرار داد. به نظر میرسد، آمریکاییها با این اقدامات به دنبال از بین بردن مزیتهای راهبردی و امنیتزدایی از جمهوری اسلامی ایران، تخریب انسجام ملی و در نهایت تغییر ساختار در کشورمان هستند. حال این پرسش مطرح میشود که در چنین شرایطی چه باید کرد؟
به نظر میرسد برای مقابله با تحریمهای جدید باید اقدامات زیر را انجام داد؛
1ـ اعلام صریح نقض فاحش و آشکار برجام؛ 2ـ اعلام پایبند نبودن آمریکا به تعهدات خود.؛ 3ـ مطالبه ملی برای اقدام متقابل علیه آمریکا؛ 4ـ عزم ملی بر حفظ مزیتهای راهبردی ایران؛ 5ـ اجماع ملی بر حفظ و توسعه امنیت در ایران؛ 6ـ حفظ حداکثری انسجام در برابر آمریکا؛ 7ـ اجماع ملی بر روند قدرتیابی ایران در منطقه؛ 8ـ پرهیز از جناحی کردن منافع ملی و امنیت ملی و 9ـ مطالبه اجرای اقتصاد مقاومتی از دولت دوازدهم.
رعایت بایستههای فوق و ایجاد صدای واحد از درون ایران، هزینههای اقدامات آمریکا را بالا برده و به تغییر محاسبات در واشنگتن و متحدان اروپایی آمریکا منجر میشود. این در حالی است که موضع انفعالی در برابر اقدامات آمریکا و بیاهمیت و تکراری دانستن تحریمهای جدید ـ که متأسفانه از سوی برخی مسئولان و دستاندرکاران پرونده هستهای ابراز شد ـ از یک سو و تشتت آرا و مشغول شدن به مقصریابی از سوی دیگر سبب فرصتسازی برای اقدامات بیشتر آمریکاییها میشود.
بنابراین، برای حفظ منافع ملی و امنیت ملی، باید اجماع حداکثری در برابر اقدامات یکجانبهگرایانه آمریکا ایجاد کرد؛ از این منظر ضروری است دولت و مجلس به دنبال اقدام متقابل باشند؛ چرا که تجربه نشان داده است مقابله قاطع با چنین زیادهخواهیهایی سبب کوتاه آمدن دشمن میشود؛ اما اگر دشمن متوجه شود که در داخل کشور برای مقابله مؤثر با این اقدامات اجماع و اتحاد وجود ندارد، در ادامه راه خود جریتر هم خواهد شد.