به گزارش نما, فاطمه پاقلعهنژاد: چالش بازی بزرگ دوستانه برای تیم ملی همیشه در راس خواسته های فوتبال دوستان ایرانی بوده است. مدام این انتقاد وجود داشته که چرا تیم ملی با تیم های بزرگ بازی نمی کند اما هر بار مشکلی وجود داشته است. مثلا بحث مالی و بی پولی مزمن تیم ملی، همیشه یکی از چالش ها بوده است یا چالش های سیاسی که بارها سد راه بازی های بزرگ ملی مان شده اند. اگرچه فیفا مدام شعار جدایی فوتبال از سیاست را می دهد اما همیشه فوتبال سیاسی ترین ورزش دنیا بوده است.
این بار هم به نظر می رسد چالش های سیاسی نگذاشته تیم ملی یک بازی بزرگ ملی داشته باشد. قرار بود تیم ملی در آبان ماه شانس بازی با ارژانتین را داشته باشد. نایب قهرمان جهان که خیلی شانسی در لحظه آخر به جام جهانی رسید باید حریف چهارم دوستانه تیم ملی قبل از جام جهانی می شد. همان ها که در بلوریزنته برزیل و 4 سال قبل، سخت ترین بازی جام جهانی شان را برابر ایران برگزار کردند و در حقیقت مردند تا ایران را بردند.
این بار رایزنی ها انجام گرفته بود. فدراسیون فوتبال ایران توانسته بود حتی اعتبار مالی برای برگزاری چنین مسابقه ای را تامین کند اما در نهایت چالش بزرگی که ربطی به فوتبال نداشت روی این بازی سایه انداخته بود. چیزی که سبب شد ابتدا تیم ملی به سراغ بازی با اوکراین برود و وقتی این بازی هم به سرانجامی نرسید، ونزوئلا، تیمی که آرژانتین با هت تریک مسی مقابل شان توانست کشورش را به جام جهانی روسیه برساند، جای شان را گرفت!
اینگونه رویای بازی زیبای ایران و آرژانتین فعلا برای ایران محقق نشده است و باید منتظر ماند و دید دو بازی دوستانه اردیبهشت ماه آینده تیم ملی برابر کدام تیم ها خواهد بود چون دیگر در سال 2017 دیدارهای دوستانه ملی نخواهیم داشت. این خبر بازی با آرژانتین را مسئولان ارشد فدراسیون فوتبال در جریانش بوده اند اما به دلیل مسائل سیاسی ممکن است پس از انتشار خبر به آن واکنش هایی نشان داده شود. روابط سیاسی ایران و آرژانتین سال هاست که چالش دارد و هنوز لابی هایی در این کشور مانع از ارتباط تعاملی میان دو کشور می شوند.