كابینه كامل شد، دولت بجنبد!

دیروز مجلس تمام وقت خود را در دو نوبت صبح و عصر به بررسی عملکرد و رویکرد گزینه‌های پیشنهادی برای دو وزارت بدون وزیر مانده از کابینه دوازدهم و دفاعیات آنها و رئیس‌جمهور اختصاص داد و در نهایت رضا اردکانیان با 225 رأی و منصور غلامی با 180 رأی اعتماد نمایندگان مجلس از جمع 276 آرای مأخوذه از خانه ملت راهی وزارتخانه‌های خود شدند تا مسیر تحقق وعده‌ها و اولویت‌های گفته شده را فراهم کنند. صحنه دیروز مجلس، نمایی از همدلی و همکاری بود و حال با کامل شدن ترکیب کابینه نوبت به دولت رسیده است که در چهار ماه مانده به پایان سال جاری به صدها طرح و برنامه‌ای که باید امسال عملیاتی می‌شد؛ ولی هنوز نشده است، بیندیشد.
در همین دو وزارتخانه‌ای که وزرای آن تازه رأی اعتماد گرفته‌‌اند، مشکلات زیادی وجود دارد، از وضعیت مصرف بی‌رویه انرژی، وضعیت بحرانی مسئله آب و ورود به بازار قابل توجه برق در منطقه پیرامونی ما در وزارت نیرو گرفته تا روند کاهشی رشد مقالات و پژوهش‌های علمی در دانشگاه‌ها، مفقود بودن حلقه پیوند زنجیره علم و صنعت و ضرورت تولید ثروت از دانش و ده‌ها مشکل ریز و درشت که توأمان با فارغ‌التحصیلی خیل عظیمی از جمعیت حدود پنج میلیون دانشجویی که در همین سال‌ها سونامی‌وار وارد بازار کار می‌شوند در وزارت علوم که نشان از ده‌ها راه نرفته دارد. باید این گزاره و خطای راهبردی محاسباتی که برخی در وزارت فخیمه علوم دارند و خود را تنها متولی آموزش بدون نگاه به آینده کاری دانش‌‌آموختگان می‌دانند، با روش کار اروپایی‌ها یا کشورهای موفقی مانند ژاپن که با ایجاد انقلاب آموزشی، آموزش‌های خود را به سمت تلفیق کار و دانش، علم و مهارت و روش تولید و کارآفرینی بردند، جایگزین کنند.
تحقق این موارد و همه مطالبی که آقای روحانی در سخنرانی دیروز گفت، در گرو اتکا به داشته‌های ملی و خودی است. روحانی در بخشی از سخنان خود در مراسم دیروز که درخواست مذاکرات جدید از سوی غربی‌ها به ویژه آمریکا را با وجود وفا نکردن به تعهدات قبلی و برجام مضحک خواند و با چنین سابقه‌ای از آمریکا مذاکره با این کشور را دیوانگی نامید، بارقه‌هایی از امید را در قطع امید کامل از بیرون ایجاد کرده است که باید آن را پاس داشت.