دو جستوجوی ساده اینترنتی می‌تواند نگرانی‌های جدی را درباره برخی از رویکردهایی که دولت در روابط بین‌الملل در پیش گرفته است، نشان دهد. تنها کافی است ابتدا درباره روابط ایران با فرانسه در دوران پسابرجام کمی جست‌وجو کنید؛ بزرگ‌ترین قراردادهای خارجی در این بازه زمانی میان ایران و فرانسه بسته شده است و با وجود سابقه سیاه شرکت‌های فرانسوی بار دیگر رنو، پژو، توتال و دیگر شرکت‌های بزرگ فرانسوی به ایران آمده‌اند و واردات کالا و خدمات از این کشور اروپایی پس از انعقاد برجام به چهار برابر افزایش یافته است تا فرانسه در صدر کشورهای اروپایی صادرکننده محصولات و خدمات به ایران قرار بگیرد. کشوری که رئیس‌جمهور آن نیز در ماه‌های آینده به ایران سفر خواهد کرد تا منافع اقتصادی بیشتری را برای کشورش به دست آورد؛ اما نگران‌کننده‌تر از اعتماد به شرکت‌های بدسابقه فرانسوی، نتایج جستوجوی اینترنتی درباره مواضع فرانسوی‌ها در قبال ایران از روز مذاکرات تا به امروز است! از آن زمان که فرانسه و فابیوس، وزیر خارجه دولت وقت این کشور در مسیر توافق سنگ‌اندازی می‌کردند تا به امروز که مکرون، رئیس‌جمهور جوان فرانسه در مصاحبه‌های پر تعداد خود از گفت‌وگو با رسانه‌های عربی، چون روزنامه دولتی «الاتحاد» امارات تا مصاحبه با «سی‌ان‌ان» و «فرانس 24» از ضرورت کنترل و ایجاد محدودیت برای ایران و وجوب مذاکرات موشکی با کشورمان سخن به میان می‌آورد و در تازه‌ترین اظهارات خود نیز می‌گوید: «ایران شریک ما نیست. ما روابطی با ایران داریم که حول محور توافق هسته‌ای شکل گرفته است. باید این توافق را با بحث و گفت‌وگو درباره برنامه موشکی ایران تکمیل کنیم!» نتایج متناقض دو جستوجوی فوق نتیجه قابل مشاهده سیاست گسترش روابط و اعتماد به کشورهای اروپایی برای خنثی‌سازی تحریم‌ها و اقدامات احتمالی آمریکا در قبال جمهوری اسلامی ایران است که برخی جریان‌های سیاسی بر آن تأکید ویژه دارند و متأسفانه دولت اعتدال نیز در حال پیگیری آن است!
