به گزارش نما تقريباً هيچ ايده جديدي كه گره گشا و راهگشا باشد از دولت مشاهده نميشود. رفع و رجوع امور روزمره و حفظ ديوان سالاري كشور خروجي فعلي دولت است. ميگويند مشكلات زياد است در عين حال رئيسجمهور محترم فرمودند كه هيچ مشكلي نيست كه با كليد تدبير حل نشود. علت روزمرگي دولت و رشد هزينههاي جاري يك سرچشمه دارد.
عبدالله گنجي، مديرمسئول روزنامه جوان در كانال تلگرامي خود نوشت: معتقدم مهمترين علت بي ايدهاي دولت «آزمودن آزموده شدههاست.» كسي كه 21 سال، 15 سال يا 26 سال وزير است مگر ميشود صاحب ايده نو باشد؟ مورد طرح سلامت گواه اين مدعاست. وزير بهداشت از معدود وزراي كابينه است كه قبلا در دولت نبود همين باعث گرديد يك ايده و طرح داشته باشند. ديگراني كه ايده نداشتند به خاطر «آزموده را آزمودن خطاست» ميباشد. روحاني با تجربگي و برند بودن را شاخص وزرا دانست نه ايده پردازي و خلاقيت را. بنابراين «پزدهي» بر ايدههاي جديد ارجح شمرده شد. كسي كه بيست و چند سال وزير است و صدها ميليارد آورده شخصي اوست سه آسيب مديريتي ديگر دارد؛ اول ارضاشدگي مالي و عدم انگيزه دويدن براي ده، بيست ميليون حقوق است. دوم گوشش از هر حرف ثالثي در حوزه كارياش پر است چرا كه خود را وزير ارشد يا شيخ الوزرا ميداند. براي كساني كه سابقه دارند اما ايده ندارند، رفتن راههاي قبلي هم مشمئزكننده و از حوصله خارج است و در نهايت همه چيز به بن بست ميرسد.
اين واقعيت در محيطهاي علمي ما هم وجود دارد. معمولاً دانشجويان آموختههاي خود را از اساتيد جوان؛ نيازمند و جديد ميگيرند. جلسه درس اساتيد پيرمرد معمولاً جلسه تفريح است و بعضا مطلبي در كلاس گفته ميشودكه سي سال است عينا تكرار ميشود. روحاني راهي جز بن بست شكني مديريتي ندارد. حتي به كسي كه 20 سال وزير بوده نميتواند بگويد بالاي چشمش ابروست. چون مثلاً او در اين مسير خيلي پيراهن پاره كرده است. معضل شدن مسكن مهر نمونه بارز گرفتار شدن رئيس دولت در چنبره وزراي با سابقه و پيراهن پاره كرده است.