سه گانه‌ای از حكایت سرمربیگری كشتی ایران

دکتر محمدرضا کاظمی


الف: فدراسیونی که سرمربیگری می‌کند!

شاید فدراسیون کشتی ایران تنها فدراسیونی در دنیا باشد که رئیس آن سرمربی تیم ملی نیز محسوب می‌شود! چنین شیوه و کارکردی در هیچ کجا سابقه ندارد و ما توانستیم در استفاده از یک فرد در بخشی به عنوان رئیس و مرئوس، رکوردی دست نیافتنی از خود بر جای بگذاریم! این یک نفر خودش به عنوان رئیس، برای خود در مقام سرمربی، حکم صادر می‌کند! بدیهی است که ما نسبت به توانمندی‌های رسول خادم در تمام سرمربی و یا ریاست فدراسیون تردید نداریم و می‌توان پذیرفت که وی در رأس یکی از دو بخش ریاست یا مربیگری از توان لازم برخوردار است؛ اما حمل هر دو بار سنگین بطور همزمان نه قابل تصور است و نه معقول، چرا که شرح وظایف ریاست به عنوان مجری امور و انجام فعالیتهای مرتبط با وظایف مربی که باید به مسائل فنی و تمرینی بپردازد فاصله زیادی با یکدیگر دارد. به عنوان مثال وظیفه ریاست فدراسیون هنگام بروز مشکلات احتمالی در گزینش نفرات اعزامی به مسابقات و اردوها آن است که موضوع را بررسی و در روصتی که اعتراض باشد نسبت به احقاق حق دستور لازم صادر کند اما وقتی خودش هم انتخاب کننده باشد و هم تصویب کننده بدیهی است که اعتراضات احتمالی به جایی نخواهد رسید.


 ب: بی ارادگی شورای فنی

اعضای شورای فنی کشتی آِآد با اعلام مواضع همسو و حمایت بی چون و چرا از مواضع رئیس فدراسیون عملاً استقلال رأی و عمل خود را از دست داده‌اند. آنان حتی با زیر پا گذاشته شدن مصوبات پیشین توسط رئیس فدراسیون در حالی که ابتدا نسبت به این امر واکنش منفی نشان داده بودند، بلافاصله پس از نشست با رئیس فدراسیون یکبار دیگر پذیرفتند تا نظر او را برای سرمربیگری تیم ملی تأمین کنند! این اتفاق در گذشته نیز رخ داده بود اما بعدها که رسول خادم به خواست خود خواهان کناره‌گیری از سرمربیگری شد اعضای شورای فنی نیز این امر را پذیرفتند و اکنون که بار دیگر رئیس فدراسیون خواهان هدایت تیم ملی شد بار دیگر نظر وی را قبول کردند! بدیهی است که این کارشان از بی ارادگی اعضای شورای فنی حکایت دارد. اعضایی که چند نفر ایشان بسطور مستقیم وابسته به فدراسیون هستند و الباقی نیز تقریباض با افکار عمومی و جامعه کشتی همسویی لازم را ندارند. به جرأت می‌توان اذعان کرد که این جمع شورا نمایندگان جامعه کشتی نیستند و یا لااقل در شرایط کنونی توجهی به نظر و علاقه خانواده کشتی ندارند. این بزرگان توجه ندارند که در مقام نمایندگان جامعه ورزش و کشتی موظف‌اند تا در جهت مصلحت ورزش اول گام بردارند نه آنکه در بست در راستای نظر ریاست فدراسیون حرکت کنند. این جمع می‌توانستند با تمسک به استدلال و دلایل قوی رسول خادم را تصمیمی که کمیته منصرف کننده امر مذکور لاقتدار و توانایی آنان را فزونی می‌بخشید و در مجموع به سود کشتی و شخص رئیس فدراسیون می‌شد.


 ج: مخالفت چهره‌های سرشناس

پذیرش سرمربیگری رسول خادم و تأکید شورای فنی بر این مهم مخالفت‌هایی را در میان چهره‌های شاخص کشتی به همراه داشت. محمد حسن محبی سرمربی اسبق تیم ملی که عنوان قهرمانی جهان را در کارنامه خود دارد نخستین کسی بود که تصمیم شورای فنی و رئیس فدراسیون را زیر سؤال برد و این امر را نوعی خودمحوری و دیکتاتوری توصیف کرد. اکبر فلاح دارنده دو مدال جهان نیز در مخالفت با این رویداد خاطر نشان کرد. بارها در این رابطه و مشکلات کشتی سخن گفته، اما گوش کسی بدهکار نیست. وی همچنین گفته از اینکه طی چند سال گذشته حتی یک مربی واجد شرایط تربیت نشده تا جای رسول خادم و برخی چهره‌های ثابت تیم ملی را بگیرد و متعجب است! فلاح این نکته را نیز یادآور شده که پس از این حاضر نیست در خصوص مسائل کشتی اظهار نظر کند! محسن کاوه یکی دیگر از چهره‌های شاخص مربیگری و فردی که سالهای طولانی در کنار تیم ملی بوده انتخاب رئیس فدراسیون به عنوان مربی تیم ملی را توهین به جامعه کشتی و مربیان دانسته و به این وسیله اعتراض خود را نسبتبه اقدام صورت گرفته اعلام کرده است. وی همچنین تلویحاض شورای فنی کشتی آزاد را به بی ارادگی متهم کرد. حاصل کلام اینکه امیدواریم کشتی ایران در سالنی که بازیهای آسیایی و رقابت‌های جهانی در پیش است بتوان چون همیشه ناجی ورزش کشور و گل سرسبد ورزش باشد. امری که با توجه به عنوان نهمی جهان در رقابت‌های 2017 پاریس دور از دسترس نخواهد بود با این وصف باید به خاطر داشته باشیم کشتی آزاد ایران همواره در جمع سه تیم برتر جهان حضورد اشته اما چند ماه قبل یکی از بدترین نتایج را به دست آورد!