جشن نیمه شعبان یك آیین سیاسی است

نیمه شعبان سالروز میلاد منجی بزرگ و صاحب عصر و زمان مهدی موعود(عج) است. مردی از سلاله نور که دقت در باورها و اعتقادات ادیان گوناگون نشان می‌دهد نه تنها مسلمانان و شیعیان، بلکه پیروان مذاهب دیگر نیز با تعابیر خود در انتظار آمدنش هستند. نیمه شعبان در تقویم روزگار، نماد و نشانه روز بزرگی است که آن را به یمن قدوم امام غايب به جشن و سرور می‌نشینیم، جشنی که همواره با دلتنگی غیبتش همراه است و سرور دل شیعیان با غم دوری از امام خود را در هم می‌آمیزد و حس خاصی را که نشئت گرفته از شیدایی و انتظار است، در وجود پیروانش پدید می‌آورد.
جشن نیمه شعبان تنها یک مراسم دینی و مذهبی نیست؛ بلکه یک آیین سیاسی است که پیام آن، انگیزه و انتظار فعالانه و همراه با تلاش برای خودسازی و کمک به اصلاح جامعه برای فراهم آوردن مقدمات پایان غیبت است تا وعده الهی مبنی بر اینکه مستضعفان و مظلومان پیشوایان مردم شوند، محقق شود. روح حاکم بر این جشن در کنار خوشحالی و خرسندی از تولد پربرکت امام عدالت و مهربانی، لحظه‌شماری جان‌های خسته‌ای است که از ظلم و جور زمانه به تنگ آمده و ظهور منجی منتقم را لحظه‌شماری می‌کنند.
با توجه به اهمیت و حساسیت این مقطع مهم، برای نقش‌آفرینی و اثرگذاری در آن، چند نکته مهم را نباید از نظر دور داشت؛
اول اینکه، در کنار خودسازی و کسب آمادگی‌های فردی برای قرار گرفتن در جرگه منتظران واقعی، هر حرکتی که به نام امام عصر انجام می‌شود، باید مظهر وحدت و یکپارچگی پیروان و منتظرانش باشد که بی‌شک به فراهم شدن بستر ظهور و تحقق حکومت اسلامی او منجر می‌شود که پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نظام اسلامی مقدمه و زمینه آن را فراهم آورده است.
دوم هوشیاری در برابر افکار و جریان‌هایی است که با سو‌ء‌استفاده از باورها و اعتقادات دینی مردم به دنبال مقاصد و منافع خاص خود هستند. کسانی که احساسات پاک مردم را بازیچه شعارهای فریبنده خود می‌کنند و مصداق «کلمه الحق یراد به الباطل» هستند. کوتاهی و غفلت از چراغ‌های راهنما، هدایت امام و رهبری جامعه اسلامی، و فرو افتادن در دام چنین انحرافاتی می‌تواند زمینه تضعیف پایه‌های اعتقادی را فراهم آورد که پایان آن ضلالت و گمراهی خواهد بود.