«عبدالرضا مصری، سخنگوی هیئترئیسه مجلس از قرائت سؤال از رئیسجمهور در صحن علنی صبح سهشنبه 8 خرداد ماه(امروز) در مجلس خبر داد و گفت: نمایندگانی که قصد انصراف از سؤال از رئیسجمهور را دارند، تا آغاز جلسه علنی مجلس فرصت دارند امضای خود را پس بگیرند؛ چرا که از زمانی که سؤال از رئیسجمهور توسط رئیس مجلس قرائت میشود، کسی نمیتواند طبق آییننامه امضای خود را پس بگیرد. وی همچنین با اشاره به آییننامه سؤال از رئیسجمهور در مجلس، گفت: سؤال از رئیسجمهور طبق آییننامه ابتدا به کمیسیون تخصصی ارجاع میشود و اگر نمایندگان سؤالکننده از پاسخهای نمایندگان رئیسجمهور قانع نشوند، سؤال به هیئترئیسه مجلس ارسال میشود.» اینکه چه کسانی درخواست سؤال از رئیسجمهور را امضا کردند؟ تا چه زمانی فرصت دارند امضای خود را پس بگیرند؟ موضوع سؤال از رئیسجمهور چیست؟ رئیسجمهور کی به مجلس خواهد رفت؟ و سؤالات و جزئیات فراوان دیگر اگرچه مهم هستند و باید افکار عمومی از آن مطلع باشند؛ اما آنچه فراتر از همه اینها وجود دارد، شکستن یک تابو است! از بین رفتن یک حساسیت بیمورد!
قرائت سؤال از رئیسجمهور در صحن علنی فارغ از آنکه به حضور آقای روحانی در مجلس منجر شود یا خیر، این اتفاق مبارک را با خود به همراه خواهد داشت که تا حدود زیادی میتواند نگرانی بیمورد و اکراه بیجا برای پرسش از رئیسجمهور را از بین ببرد! همانطور که در دولت دهم اتفاق افتاد و میتوان آن را یک گام مؤثر در احیای حق و تکلیف مجلس شورای اسلامی در نظارت و پاسخگو کردن قوه مجریه دانست! حقیقت این است که هیچ دلیل منطقی وجود ندارد که سؤال از رئیسجمهور مترادف باشد با زیر سؤال رفتنشان یا جایگاه و حتی عملکرد دولت و شخص رئیسجمهور، بلکه فرصتی است برای نزدیک شدن بیشتر دولت و مجلس و افزایش همکاری و مفاهمه میان قوا که خروجی طبیعی آن پیشبرد برنامههای کشور و برطرف شدن خلأها و ضعفها میشود. انشاءالله