یك هیئت و این همه مدعی ریاست!

محمد رضا کاظمی- اینکه عده ای از اهالی کشتی نسبت به انتخابات هیئت کشتی پایتخت حساسیت داشته باشند خوب است به شرطی که این حساسیت و دغدغه ها از نوع دلسوزی و در راستای پیشرفت کشتی باشد، نه از باب سیاسی کاری و کشمکش های پشت پرده. کنکاش و دقت نظر در رابطه با موضوع انتخابات هیئت کشتی تهران حکایت از این واقعیت دارد که قضیه مذکور کاملا رنگ و بوی سیاسی کاری پیدا کرده است. حضور لشگری از کاندیداهای ریز و درشت بعضا منسوب به فدراسیون برای احراز ریاست، تغییر سرپرست و تجدید نظر اداره کل در انتخاب خود، ورود مسئولین بالا دستی ورزش به انتخابات یک هیئت، اعتراض عده ای از مربیان به غیر بومی بودن رییس هیئت و مواردی از این دست نشانه هایی است مبنی بر سیاسی کاری و جنگ پشت پرده برای بقا یا عزل عبدالله عزیزی. در رابطه با قوت یا ضعف عملکرد رییس پیشین هیئت اظهار نظر نمی کنم چرا که حاصل عملکرد وی در تاریخ ثبت و قضاوت را به عهده همین تاریخ وا می گذاریم اما در خصوص آن بخش از اظهارات برخی دوستان که موضوع بومی یا غیر بومی بودن رییس آینده را پیش کشیده اند باید یاد آور شوم گویا این عزیزان فراموش کرده اند

چهره هایی چون رحیم جدی، حمید گرشاسپی، نقی کلانتری و... که سال های طولانی ریاست هیئت تهران را بر عهده داشتند تهرانی نبودند؟ اصلا مگر مدیریت ورزش پایتخت را تهرانی ها بر عهده داشته اند؟ اگر قرار به ایراد باشد این ایراد و اشکال در درجه اول متوجه تهرانی هاست که نه تنها فرد واجد شرایط برای اداره هیئت کشتی ندارند بلکه همگی دست به دست هم داده و هر چند سال یکبار آرای خود را در سبد فردی غیر بومی می ریزند! الان هم بی رودربایستی باید اذعان کرد مسئله بومی و غیر بومی در میان نیست بلکه مشکل اختلاف نظر فدراسیون و هیئت است که هر کدام از طرفین تلاش می کنند موقعیت خود را بیش از پیش تحکیم کنند وگرنه طرح مسائلی چون تهرانی و غیر تهرانی بودن رییس هیئت کمترین دخلی در عملکرد آینده وی نخواهد داشت. آنچه مسلم است همه کاندیدا ها در درجه اول ایرانی و نمره قبولی و مردودی آنان پس از سنجش عملکرد ایشان داده می شود. و بالاخره اینکه نهایتا این اعضای مجمع هستند که فرد مورد نظر را گزینش می کنند. در این میان پرسش مهم آن است که آقایان تا چه اندازه با استقلال رای و دیدگاه فنی و کارشناسی رئیس آینده را انتخاب خواهند کرد؟