القای یأس در اوج شادی!

دقیقه 94، ضربه ایستگاهی، اشتباه «عزیز بوهدوز» هافبک مراکشی، پیروزی ایران در اولین بازی مرحله گروهی، صدرنشین شدن در گروه مرگ جام جهانی 2018 و شادی بی‌حد و حصر همه ما از این اتفاق، جمعه 25 خرداد ماه 1397 را به یکی از روزهای خاص برای ایرانیان تبدیل کرد؛ خاطره‌ای بی‌نظیر که در حافظه تاریخی ایران برای همیشه خواهد ماند؛ اما در میان خوشحالی عمومی و جشن پیروزی ملی‌ـ ورزشی از برخی زبان‌ها و قلم‌ها نکاتی مطرح شد و بر زبان آمد که شاید نشانه‌ای از یک خودآزاری و تمایل به سیاهی و بدبینی و تحقیر ایرانیان در آن نمود داشت؛ نگاه‌هایی که در اوج شادی عمومی و وجد ملی ایرانیان که فارغ از همه نگاه‌های سیاسی و مذهبی و سلایق گوناگون در کنار یکدیگر و به یک دلیل مشترک شادمان هستند، بر خلاف واقع به مردم می‌گویند جز اشتباه حریف در ثانیه‌های پایانی هیچ موضوع دیگری وجود ندارد که شما را خوشحال کند و به گونه‌ای القا می‌کنند که انگار مردم ما در سیاهی مطلق هستند! جملاتی، چون فقط مردم ما با فوتبال می‌توانند خوشحال شوند، جز این شادمانی چه چیز دیگری داریم و... . این نگاه که مع‌الاسف از تریبون‌های رسمی و از سوی برخی از چهره‌ها در حال تکرار و بازتکرار است، درست در راستای هدف نهایی جبهه رسانه‌ای مقابل کشورمان است که ناامیدسازی مردم و به بن رساندن کشور را تقویت می‌کند.
البته ناگفته پیداست که هیچ‌کس نمی‌تواند منکر مشکلات، نارسایی‌ها، برخی ناکارآمدی‌ها و... در سطح کشور شود، بله وضعیت بد اقتصادی و... وجود دارد، اما حرف اصلی این است که چطور می‌توان ظرفیت‌های کشور را نادیده گرفت و بر پیشرفت‌های ایران در سال‌های اخیر چشم بست و در اوج شادی ملی و وحدت ملی به بهانه فوتبال، بی‌رحمانه این معنا را به جامعه منتقل کرد که ما هیچ دلیلی برای شاد بودن نداریم جز اشتباه مدافع مراکشی در آخرین توپ ارسالی بر روی دروازه حریف!