عباس عراقچی که معتقد است برجام اکنون در «آیسییو» قرار دارد و این اروپاییها هستند که سرنوشت پایان یافتن یا احیای آن را مشخص خواهند کرد، درباره روند تصمیمات و اقدامات اروپا برای حفظ برجام گفته است: «مذاکرات فشردهای با اروپاییها برای تدوین بسته پیشنهادی راهحل حفظ برجام در جریان است و امیدواریم این بسته حداکثر طی ده روز آینده به ایران ارائه شود. آنچه الآن با اروپاییها در حال انجام است، نه ناامیدکننده است و نه اینکه میتوان به آن امیدوار بود؛ بلکه پیشنهادهایی وجود دارد و شاید به چارچوبی برای ادامه برجام برسیم، شاید هم نرسیم.» در این میان نکته قابل توجه این است که اگرچه همچنان نمیشود به اختلاف اروپا و آمریکا امید چندانی بست؛ اما شواهد و قراین نشان میدهد، اختلافات میان آنها جدی است. البته این اختلاف برخلاف آنچه در داخل و از سوی حامیان برجام و جریانهای خاص تبلیغ میشود، بر سر ایران و برجام نیست؛ بلکه توافق جامع هستهای میان تهران و کشورهای 1+5 تابعی از اختلاف اصلی میان آنها است که به دلیل سیاستهای اقتصادی جدید آمریکا در دوران ترامپ برای بازگشت به اقتصاد درونزا و پایان باجدهیهای اقتصادی به اروپا و دیگران وجود دارد. موضوعی که فرصتی را به وجود آورده است تا بتوانیم از این اختلاف سود برده و منافع خودمان را تأمین کنیم؛ اما در این باره یک پرسش جدی وجود دارد و آن، اینکه آیا اروپا توان ایستادگی در مقابل آمریکا و حرکت در مسیری خلاف نظر ایالات متحده را دارد؟ آیا اروپا میتواند در برابر ابزارهای آمریکا و ترامپ برای فشار بر شرکتهای بزرگ اروپایی که عموماً از سیطره دولتها خارج هستند و دولتها در قاره سبز توانایی وادار کردن آنها به فعلی را ندارند و حتی این روند تا حدودی برعکس است و این شرکتها هستند که رفتار دولتها را تعیین میکنند، تاب آورده و برجام را حفظ کند؟