زنگ هشدار در فوتبال به صدا درآمد!

ورزشگاه یادگار امام(ره)، ورزشگاه غدیر و این بار ورزشگاه آزادی، زنگ هشداری که به صدا در آمده است. بازی سرخابی‌های پایتخت با نمایندگان خوزستان و آذربایجان و چند بازی دیگر در هفته‌های ابتدای لیگ برتر فوتبال شاهد اتفاقات تلخی بود که در بیرون ورزشگاه‌ها طراحی و پیشتر از آنکه سوت آغاز بازی زده شود، کلید خوردند!
فوتبال و طرفداری از تیم‌‌های گوناگون در همه جهان یک سرگرمی رایج است. خط و نشان کشیدن‌های فوتبالی، کری‌خوانی‌ها، تشویق‌ها، حمایت‌ها و... از روی سکوی ورزشگاه‌ها تا فضای رسانه و... با فوتبال عجین شده و به یکی از عوامل جذابیت این رشته ورزشی تبدیل شده است؛ اما آنچه در هفته‌های گذشته بر روی سکوهای ملتهب تبریز، تهران و اهواز مشاهده و شنیده شد، از تقابل‌های درون مستطیل سبز فوتبال فراتر رفته بود و قشر‌های گوناگون مردم را در مقابل هم قرار می‌داد؛ قومی را در برابر قومی دیگر و شهری را در برابر شهری دیگر! مسئله‌ای که نمی‌توان و نباید به سادگی از کنار آن عبور کرد و آن را به ماجراهای فوتبالی تقلیل داد! چرا که به نظر می‌رسد جریان‌های خاص قصد دارند شانس خود را برای به ثمر رساندن سناریوی اختلاف‌افکنی میان بخش‌های گوناگون جامعه ایران و تحریک گسل‌های قومیتی در کشور این بار در میدان فوتبال امتحان کنند و با سوءاستفاده از تعصب‌های ورزشی و هواداری‌های فوتبالی مردم را در مقابل مردم قرار دهند. طراحان این نقشه درصددند از احساسات و هیجانات جوانان که تاکنون برای تشویق تیم مورد علاقه‌شان صرف می‌شد، برای ایجاد درگیری، التهاب‌آفرینی و اغتشاش بهره ببرند. موضوعی که جلوگیری از آن نیازمند هوشیاری همه بخش‌ها در این ماجراست! هواداران و لیدرها بر روی سکوهای ورزشگاه‌ها، بازیکنان و مسئولان باشگاه‌های فوتبال، مسئولان ورزش کشور، دستگاه انتظامی و امنیتی هر یک در این زمینه مسئولیت دارند و باید از هر گونه انحراف و ورود مسائل غیر فوتبالی به ورزشگاه‌ها جلوگیری کنند.