اکثر روزنامههای انقلابی خبر درگذشت عزتالله انتظامی و سید ضیاءالدین دری را در کنار هم پوشش دادهاند. اما روزنامههای اصلاحطلب خیلی هماهنگ از کنار درگذشت ضیاءالدین دری با سکوت گذشتند. چرا درگذشت یک کارگردان معروف نباید برای رسانههای اصلاحطلبی که همواره مدعی بزرگداشت هنر و سینما هستند، مهم تلقی شود؟
دری کارهایی در پرونده خود داشت که به مذاق حامیان مذاکره با غرب خوش نمیآمد؛ کیف انگلیسی از آن جمله است. مرحوم دری آدمی بود که میگفت: «خود را فیلمسازی میدانم که همه موجودیتش را مدیون انقلاب اسلامی است...» او وقتی کلاه پهلوی را ساخت، گفت: «من وظیفه شرعی، ملی و مذهبی خود را انجام دادم.» دری جایی در توضیح موضوع سریال کلاه پهلوی و ماجرای کشف حجاب میگوید: «موضوع سریال حقانیت فرهنگ و هویت بومی و ملی ما را افشا میکرد. تأکید وجه اجتماعی آن بر سبک زندگی اسلامی بود و به مخاطب جوان ما این پیام را انتقال میداد که فکر نکنید که اجداد شما در یک فرهنگ غربی زندگی میکردند و انقلاب آمد و این را از شما گرفت، این نبوده، از کل ماجرا ۷۰ سال بیشتر نمیگذرد، پیش از آن همه زنها چادری بودند، اگر عدهای چادر برداشتند این با اختیار خودشان نبوده بلکه با زور چادر از سرشان برداشتند، یعنی فرهنگ غربی را با چماق به زنان ما تحمیل کردند، اگر جوان ما این را بداند برای عدهای خوشایند نیست.» او درست میگفت که ساختن از این موضوعات برای عدهای خوشایند نیست؛ چه کشف حجاب پهلوی باشد و چه کیف انگلیسی!
ایجاد دو قطبیهای کذایی و غیریت سازی از کارهایی است که اصلاحطلبان در انجامش مهارت دارند؛ دوگانه سازی میکنند تا در این رقابت ساختگی، یکی تأیید و دیگری حذف شود.