به گزارش نما، پرتابگر طلایی دیسک آسیا، از حالا دلش برای المپیک مثل سیر و سرکه می‌جوشد. او که با چهارمین مدال طلای بازی‌های آسیایی پرافتخارترین دوومیدانی‌کار آسیا محسوب می‌شود، برای اینکه این روز‌ها دل پری دارد. او حرفهای نگفته زیاد دارد، اما ترجیح می‌دهد، بگذرد. بگذرد تا دور از حاشیه باشد. مرد طلایی دوومیدانی حالا مهم‌ترین دغدغه اش المپیک ۲۰۲۰ است و طلایی که از آن طلب دارد. بابت همین همه حرف‌هایش را هفته پیش به وزیر زد تا خیالش بابت تمرین، مربی و قول مدالی که داده، راحت شود.
*این روز‌ها استراحت می‌کنی؟
نه. هفته‌ای سه جلسه می‌دوم فعلاً، چون نمی‌توانم استراحت کامل کنم. اگر استراحت کامل کنم بعدش نمی‌توانم درست شروع کنم.
*از مک برای این روز‌ها برنامه داری؟
برنامه که نه، چون دیگر با او قرارداد ندارم. خودم تمرین می‌کنم.
* مک دوباره تمدید می‌کند؟
مک تقریباً یک ماه و نیم قبل از بازی‌های آسیایی به فدراسیون ایمیل زد که تکلیفش را مشخص کنند، اما از فدراسیون جوابی نگرفت. خیلی هم ناراحت شد، چون دو، سه بار ایمیل زده بود. اصلاً کار حرفهای نبود. هیچ جای دنیا حتی در ایران چنین کاری نمی‌کنند. خیلی باید غیر‌ورزشی باشی که این کار را بکنی. اینکه بهترین مربی دنیا را آوردید خیلی بیشتر از این باید حواس‌تان باشد، اما وقتی جواب ایمیلش را ندادند و صحبتی با او نکردند، او هم رفت.
* پس وضعیت برای المپیک چطور می‌شود؟
نمی‌دانم. متأسفانه فدراسیون فعلی خیلی دو دوتا چهارتا می‌کند. این کار درست است، اما در ورزش نه.
*برای ستاره‌ها این کار‌ها جواب نمی‌دهد.
بله. اینکه بگویید دو ماه از اینجا می‌زنم که ۱۴ هزار دلار ندهم و بعد با او تماس می‌گیرم یه جور‌هایی کار‌های بانکی است نه ورزشی، اما من با آقای وزیر و داورزنی و شهنازی صحبت کردم. با صالحی‌امیری هم صحبت می‌کنم تا برای المپیک کارهایم جدا شود و وزارت و کمیته المپیک کار‌ها را پیگیری کند. چراکه فدراسیون توانایی هدایت کار‌های یک ورزشکار شانس مدال را ندارد و نمی‌تواند کارهایش را هندل کند. دید وزیر هم راجع به این قضیه مثبت بود. چون من هم مشکل ویزا دارم، هم بلیت و هماهنگی. متأسفانه هماهنگی درست انجام نمی‌شود یادتان است اردوی کیش به چه شکل بود. بعد همه جا می‌نشینند و می‌گویند ما هزینه کردیم. کیهانی، رئیس فدراسیون کاری برای من نکرده، هیچ کاری. کمیته المپیک و وزارت ورزش خیلی کمک کردند، اما کیهانی نه، اما هرجا می‌نشیند می‌گوید هزینه کرده‌ا م. هزینه اردو که همه فدراسیون‌ها هم دارند و برای ورزشکار شانس مدال باید هزینه شود، این خرج که در جیب من نمی‌رود. هزینه مربی و اردو است. در همه ۲۰ سالی که ورزشکار حرفهای هستم، فدراسیون هزینه کرده و خدا را شکر همیشه دست پر برگشته‌ام به جز پکن که مصدوم بودم و ریو که اتفاقاتی افتاد. حالا هم با چهارمین مدال طلا پرافتخارترین ورزشکار بازی‌های آسیایی شدم، که افتخار بزرگی است.
*برای مدال المپیک باید از حالا شروع کنی؟
دقیقاً. فکر‌های کوچک برای آدم‌های کوچک است. اینکه شما بگویید دو ماه حقوق ندهیم و فلانی را سر کار بگذارم و... درست نیست. من بدنم جوری است که به خاطر تمرین‌ها هر روز باید ماساژ بگیرم. اگر یک روز ماساژ نگیرم و تمرین کنم آسیب می‌بینم. حالا هم همه بدنم گرفته است، اما گفتند ماساژور نباید داشته باشی. در حالی که بدنم سنگین است و تمرین‌های خیلی سختی انجام می‌دهم باید خون در پاهایم جریان داشته باشد تا عضلاتم نگیرد که متأسفانه کسی به فکر نیست.
*انگار مدیران هم باید علم داشته باشند مثلاً اگر بدانند چه کار‌هایی برای ورزشکار خوب است انجام می‌دهد.
من فکر می‌کنم ارزش مدال خیلی بیشتر از هزینه است. یک فوتبالیست ۲ میلیارد می‌گیرد، بعد نمی‌گویند که در ۵ سال اخیر چقدر هزینه شده. من تا پارسال مربی نداشتم و اختصاصی با حسین توکلی تمرین می‌کردم. بعد ۶ ماه هزینه را می‌بینند. بعد در این وضع بد اقتصادی مردم می‌بینند و می‌گویند چقدر خرج می‌کنید و چقدر درآمد دارید؟ مسئولان جوری حرف می‌زنند که عجیب است. بابا شما اگر می‌خواهید جلوی خرج را بگیرید ورزشکار را نفرستید خارج که ورودی نیاورند و مدال نگیرند. فکر می‌کنم دلیل اصلی اینکه دوومیدانی در بازی‌های آسیایی زیاد مدال نگرفت، خود رئیس فدراسیون بود. چون علی ثمری باید مدال می‌گرفت. او در قهرمانی آسیا مدال گرفت، اما مربی اش را عوض کردند. اتفاقاً ما می‌توانستیم ۵، ۶ مدال بگیریم که نشد. دوومیدانی پتانسیل زیادی دارد. من به وزیر گفتم ما می‌توانیم ۴ طلا در پرتاب‌ها بگیریم. باید بلد باشیم کار کنیم. نه اینکه ورزشکار را بفرستیم فلان کشور که مربی را نشناسیم. این یعنی علمش را هم نداریم. مثلاً من احسان حدادی رئیس فدراسیون بود، می‌دانست کدام مربی با کدام ورزشکار کار کند. نه که بگوییم فلانی تو برو لهستان با مربی‌ای که نمی‌شناسی کار کن و فلانی تو با بهترین مربی دنیا کار کن. اصلاً کی گفته مربی قهرمان دنیا می‌تواند ورزشکار خوبی تحویل دهد؟ شاید یک مربی سطح پایین‌تر بهتر به پیشرفت ورزشکار کمک کند.
*قضیه اینکه کسی به استقبال تو نیامد چی بود؟ درست است کسی خبر نداشته؟
فدراسیون از ۵ روز قبل که برایم بلیت گرفته بود، می‌دانست من چه روزی می‌آیم. هیچ بهانه‌ای ندارند. من کمرم درد گرفت و نرفتم جام بین قاره‌ای و آن‌ها می‌دانستند من جمعه صبح به تهران می‌آیم، اما نیامدند استقبال. می‌دانستند و نیامدند اصلاً هم برایم مهم نیست.
* تو چهارمین مدال طلای بازی‌های آسیایی را گرفتی. خوشحالی؟
من خیلی از رکوردم راضی نیستم. رکورد‌های تمرینی‌ام خیلی خوب بود. حرکات وزنه‌برداری‌ام هم خوب بود که متأسفانه دو هفته قبل از بازی‌های آسیایی کمرم در حرکت دو ضرب وزنه‌برداری گرفت. باد بود، حرکت زدم و نشستم، موقع وزنه زدن کمرم گرفت. در بازی‌های آسیایی می‌دانستم طلا می‌گیرم، اما دوست داشتم بالای ۶۷، ۶۸ متر پرتاب کنم. با قرص و بستن کمر آمدم، اما نمی‌توانستم بچرخم که ۶۶ متر پرتاب کردم. دوست هم نداشتم فینال دایموند لیگ بروم، اما بعد از مراسم مدال یک ضرب رفتم فرودگاه و در فرودگاه دوش گرفتم. ۲۰ ساعت پرواز داشتم و رسیدم بلژیک دیدم قشنگ کمرم گرفت، اما باز هم ۶۳ انداختم. جام بین قاره‌ای را گفتم با آمپول و این‌ها شرکت کنم، اما وقتی خوب نشد مربی‌ام گفت: شرکت نکن و با اینکه خیلی دوست داشتم، نرفتم.
*بابت مصدومیت کمرت داد می‌زدی؟
من فشار زیادی تحمل کردم. به خاطر اینکه تا قبل از مسابقه مدام همه می‌گفتند حدادی یکی از طلایی‌های کاروان ایران در جاکارتاست، چون دیده بودم بچه‌هایی مثل یوسف کرمی و خیلی قهرمانان دیگر که وقتی رویشان زوم می‌کنند و در المپیک مدال نگرفته بودند. من هم می‌ترسیدم و مدام با خودم فکر می‌کردم نکند سه پرتابم خطا شود. به خاطر همین فشار‌ها و البته درد کمرم خیلی داد می‌زدم. طوری که صدایم بعد از مسابقه گرفته بود و گلویم می‌سوخت. البته بعداز پرتاب اول کمی حالم بهتر شد.
* بازی‌های آسیایی رقبای قدری نداشتی.
اکثر پرتابگران نیستند. یک هندی بود که رفت و محمد صمیمی هم که نیست.
* پرتاب دیسک آسیا افت نکرده؟
نه همین بوده دیگر. قدیم یک قطری بود ۶۲ می‌انداخت یک هندی ۶۳ و الان ۶۰ می‌اندازند.
*انگار آسیا دیگر به درد تو نمی‌خورد.
بالاخره بازی‌های آسیایی برای همه کشور‌های آسیایی مهم است. ولی امیدوارم به زودی با راه‌اندازی کمپ پرتاب‌ها در کیش شرایط بهتر شود. دنبال راه‌اندازی کمپ آموزشی پرتابی‌ها هستم. پرتابگران عراقی، کویتی و مالزیایی که دوم تا چهارم شدند، خیلی دوست دارند کنار ما تمرین کنند. خیلی هم پیگیر هستند. با راه‌اندازی این کمپ سطح پرتاب دیسک آسیا بالا می‌رود.
* از کی کارهایش شروع می‌شود؟
اگر کارهایش شروع شود، چیزی حدود ۶ ماه راه‌اندازی می‌شود. دو، سه زمین فوتبال کنار هم می‌خواهیم با فنس و سالن بدنسازی. همه طرح‌هایش را بررسی کردیم. هزینه اش هم خیلی زیاد نیست. اسپانسرش را هم پیدا کردم و مشکلی از این بابت نیست.
* اسپانسر داری؟
اسپانسر نه. یک شرکتی که وسایل دوومیدانی را تهیه می‌کند، قول همکاری داده. اگر این اتفاق بیفتد، فکر می‌کنم ارز وارد مملکت می‌شود، چون همه پرتابگران اروپایی به آفریقا می‌روند، اما اگر این اتفاق بیفتد به کیش می‌آیند، هم ارز وارد کشور می‌شود و هم برای دوومیدانی ما خیلی خوب است.
* بعد از تو پرتاب دیسکی نداریم؟
نه متأسفانه. یک جا‌هایی فدراسیونی‌ها می‌گویند بعد از حدادی داریم، اما در بازی‌های آسیایی دیدید چه اتفاقی افتاد. چقدر اختلاف بود. من در المپیک با ۹ سانت اختلاف دوم شدم، اما اینجا نفر دوم ۵ متر کمتر از من داشت.
*واقعاً پشتوانه نداریم.
این‌ها باید کار شود که نشده. فقط صحبت کردیم. اگر کار کرده بودیم الان باید حداقل ۵ جوان داشتیم که دیسک را بالای ۶۲، ۶۳ می‌انداخت. ولی دوره‌های قبلی خوب کار می‌شد. در بازی‌های آسیایی ۵ مدال می‌رفتیم. امیدوارم یک اتفاق خوب در دوومیدانی بیفتد. آن ورزش اول المپیک است و این همه مدال در آن توزیع می‌شود.
* از کی کار تمرینات جدی را شروع می‌کنی؟
انشاءالله دو ماه دیگر.
* تا آن موقع استراحت می‌کنی؟
استراحت که نه. از یک ماه دیگر شروع می‌کنم، اما تمرین درست را، چون قهرمانی جهان مهرماه سال آینده است. چون از الان کار کمیم تابستان کم می‌آوریم و می‌خواهم تمرینات زمستانیم تا اردیبهشت طول بکشد. چون ورودی مسابقات جهانی عوض شده است و شما باید در مسابقات مختلف امتیاز جمع کنید.
*این‌جوری بهتر شده؟
فرقی ندارد. قبلاً ۶۵ می‌انداختیم ولی الان یا باید جزو ۳۲ نفر برتر باشید و سه امتیاز بیاورید که امسال من سوم بودم. در مسابقات معتبر مثل قهرمانی کشور یا آسیا. دایموند لیگ امتیاز‌های خوبی دارد، اما تورنمنت‌های کوچک امتیاز کمی دارد.
* در چند مسابقه باید شرکت کنی؟
- یک حدی دارد که به آن امتیاز برسید. مثلاً ۱۰۰۰ امتیاز. تورنمنت‌های کوچک ۱۵ امتیاز دارد.
* از رقیب‌های جهانی‌ات خبر داری؟
چند وقت پیش جام جهانی بود که نفرات اول و دوم و سوم به ترتیب ۶۴، ۶۶ و ۶۷ متر می‌انداختند. سه رقیب قدر و ۶ رقیب خوب هستیم. یک جامائیکا و نیجریه و سویدی است.
*وزیر در جلسه‌ای که داشتی چه قولی به تو داد؟
من با آقای وزیر حرف زدم و گفتند انشاءالله کارهایت را انجام می‌دهیم. گفتم مطمئن باشید اگر شرایط ذهنی‌ام خوب باشد و آرام باشم، می‌توانم در المپیک طلا بگیرم اگر تیمم کنارم باشد. حسین توکلی، مربی‌ام و مک و بدنسازم.
* کیهانی بعد از برگشت با تو صحبت کرده؟
خیر. او را نه دیدم و نه تلفن کردند که تبریک بگویند. از وزیر تبریک نشنیدم و معاونش داورزنی و شهنازی، اما از رئیس فدراسیون نه.
* اختلاف دارید با هم؟
نه من با کسی اختلاف ندارم. من برای مردمم بازی می‌کنم نه شخص خاصی. به خاطر خودم و خوشحالی مردم و خوشحالم که لحظاتی شادشان کردم.
* یک قضیه‌ای است و آن این است که حالا گرانی قیمت ارز کارت را برای مربی و اردو‌ها سخت کرده است. چطور باید درستش کنید؟
من با وزیر حرف زدم و گفتم شما دستور بدهید ما همه در ایران تمرین می‌کنم. دوست ندارم خارج بروم. اگر امکانات باشد همین جا تمرین می‌کنم. از خدایم است. چون آن طرف تنهایی اذیتم می‌کند و در غربت بد است. مردم هم می‌گویند فلانی مدام اروپاست. نمی‌دانند که سختی و زجر می‌کشیم. در ساعت ۵:۳۰ شام می‌خورم و ۷ و ۸ می‌خوابم دوباره صبح از ۵ می‌روم سر تمرین. اصلاً تفریح نمی‌کنم. یک موزه لوور در فرانسه نرفتم، اما ما در ایران امکانات نداریم و مک هم اگر زیاد به ایران بیاید اذیتش می‌کنند بالاخره من هم شرایط اقتصادی کشور و مردم را درک می‌کنم. فقط می‌خواهم امکانات اولیه پرتابی فراهم باشد. ما در ایران هم مشکل داریم. مثلاً هتل می‌رویم پولش را نمی‌دهند یا بلیت اشتباه می‌گیرند. در ایرانش این‌گونه مشکل داریم. سال پیش پلیس در چمن ریخت که بیایید بیرون. در فدراسیون‌های قبلی این‌گونه نبود که ویزای اشتباه بگیرند و مشکلی نداشتیم.
* سه مدال دوومیدانی در جاکارتا حد بضاعت‌مان بود؟
ما عوضی و اشتباهی مدال گرفتیم، چون قرار بود نفرات دیگری مدال بگیرند و این‌ها گرفتند. حسین کیهانی را می‌دانستم می‌گیرد و می‌گفتم در بدترین شرایط سوم می‌شود، چون پارسال طلا گرفت و رقیب‌هایش را می‌شناخت. واقعاً خیلی خوب رفت و امیدوارم در آسیایی بعدی و المپیک هم تکرار کند. آقای مرادی هم خوب رفت، اما در دو سرعت و پرتاب چکش هم باید مدال می‌گرفتیم.
با كمر درد طلای بازی‌های آسیایی را گرفتم
پرتابگر طلایی دیسك آسیا گفت: ما عوضی و اشتباهی مدال گرفتیم، چون قرار بود نفرات دیگری مدال بگیرند و این‌ها گرفتند.
۱۳۹۷/۶/۲۷
