دولت تدبیر و امید از یک سو در مسئولیتها از کسانی استفاده کرده که برای کنار گذاشتن آنها قانون تصویب شد؛ چنانکه به دنبال «قانون منع بهکارگیری بازنشستگان» و تهدیدات مکرر مبنی بر اینکه در صورت بهکارگیری و دریافت حقوق این افراد تحت تعقیب قضایی و مجازات قرار خواهند گرفت، دولت مجبور شده است با 14 نفر از استانداران خود خداحافظی کند.
از سوی دیگر دو نفر از وزرای راه و شهرسازی و وزارت صمت به دلیل ناکارآمدی و هراس از استیضاح مجلس استعفا دادهاند و این در حالی است که دو وزارتخانه اقتصاد و رفاه هم با سرپرست اداره میشوند. علی ربیعی در تاریخ ۱۷ مرداد از وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و مسعود کرباسیان، وزیر اقتصاد و امور دارایی در تاریخ ۴ شهریور کنار گذاشته شدند و امروز تازه گزینههای پیشنهادی به مجلس معرفی شدهاند. این حالت همچنین در سفارتخانههای دو کشور چین و هند نیز وجود دارد؛ در حالی که حدود 600 هزار بشکه در روز نفت به چین و حدود 300 هزار بشکه به هند صادر میکنیم و هنوز در آنجا سفیر نداریم.
در این زمینه چند نکته مهم قابل ذکر است:
۱ـ در کابینه دوازدهم بیش از 10 نفر از وزرای دولتهای هاشمی و خاتمی دیده میشود و با توجه به آنکه بیشتر آنها سن بازنشستگی را گذراندهاند، میتوان نتیجه گرفت که وضعیت موجود اقتصاد کشور حاصل دو دوره هشت ساله کارگزاران و اصلاحات و یک دوره پنج ساله اعتدال است، حتی برخی از این افراد در دولتهای موسوی هم عهدهدار مسئولیت بودند؛ لذا واجب است دولت ترکیب تیم خود را بر اساس شرایط موجود چینش دوباره کند.
۲ـ با توجه به اینکه هفت ماه از سال حمایت از کالای ملی و تولید ایرانی میگذرد، شایسته نیست وزارتخانههای اقتصادی که میتوانند نقش خود را در حمایت از تولید ملی خوب ایفا کنند، در حالت انتظار و رکود باشند. در شرایطی که دشمن بارها اعلام کرده است در میدان جنگ اقتصادی با ایران درگیر است، لازم است دولت آرایش جنگی به خود بگیرد و با راهبردها و تاکتیکهای خود دشمن را زمینگیر کند.
۳ـ دولت تدبیر و امید مورد اقبالترین دولت در میان دانشجویان، استادان دانشگاه و نخبگان است؛ اما معلوم نیست چرا قانون رد الرجال دارد و از نیروهای جوان و خوشفکر استفاده نمیکند؟!