«شرایط موجود بر دولت تحمیل شده است... دولت در موقعیتی قرار گرفته که در ایجاد این وضعیت نقش و دخالتی نداشته است و به نوعی این وضعیت بر دولت تحمیل شده است»، «افکار عمومی اگر بخواهد قضاوت منصفانهای در ارتباط با عملکرد دولت داشته باشد، قطعاً باید شرایطی که بر آن تحمیل شده و در کشور وجود دارد را در نظر بگیرد. اوضاع و شرایط فعلی نتیجه کارشکنی دلواپسان داخلی و عوامل خارجی است»، «نمیشود همه تقصیر را متوجه دولت دانست. واقعیت این است که گروههایی در کشور وجود دارند که دارای قدرت هستند که در مقابل آقای روحانی ایستادهاند و این مخالفان تا به حال به نوعی موفق شدهاند و دولت را در تنگنا قرار دادهاند.» این عبارات بخشهایی از مطلبی است که روزنامه اصلاحطلب «ابتکار» منتشر کرده است! درباره این جملات نکات و مسائل بسیار مهمی وجود دارد و از زوایای گوناگونی میتوان به آن نگریست و آن را تحلیل کرد! اما آنچه در این مطلب مورد نظر است، این است که وارد شدن به مشکلات کشور و دفاع از دولت با ایجاد دوقطبیهای کاذب و طرح مسائلی که در جهان واقع نیز صحت ندارد و دمیدن در شیپور تفرقه چه کمکی به کشور و حل مشکلات مردم میکند! در شرایطی که همه نیروهای کشور باید برای مقابله با زیادهخواهیهای آمریکا و طرفهای غربی در کنار هم قرار بگیرند، چه کسی از اختلاف انداختن در داخل و مقابل هم قرار دادن نیروهای کشور سود میبرد؟ نتیجه این جملات و دوگانگیها چیزی جز تحلیل رفتن قدرت ملی و تأمین منافع حزبی و جناحی است؟ در این روزها عقل و خرد سیاسی حکم میکند به جای زمینهسازی برای فصل جریانهای داخلی، تلاشها برای همافزایی افزایش یافته تا به واسطه این همافزایی از چالشهای پیش رو عبور کنیم. انشاءالله