خروج واقعی یا نمایشی؟!

روز چهارشنبه، ۲۸ آذر، ترامپ با توئیت خود از اعلام فرمانی ‌پیش‌بینی‌ناپذیر، مبنی بر خروج کامل و سریع نیروهای نظامی آمریکا از سوریه خبر داد. او در توئیت خود در روز پنج‌شنبه، بر این نکته تأکید کرد: «خروج از سوریه چیز عجیبی نیست. من سال‌ها برای آن کمپین کرده‌ام و شش ماه پیش علناً خواستار آن شدم... وقت آن است که به خانه بازگردیم و آن را بازسازی کنیم.»
فرمان ترامپ بازتاب‌های بسیاری را در محافل سیاسی جهان پدید آورد و در آمریکا مخالفت بسیاری را از هر دو حزب برانگیخت. بعدازظهر پنج‌شنبه، جیمز متیس، وزیر دفاع، در ملاقات با ترامپ، استعفانامه خود را تقدیم کرد. اندکی بعد برنامه ترامپ برای خروج حدود نیمی از نیروهای نظامی آمریکا از افغانستان اعلام شد.
در واکنش به این رفتار ترامپ در بین تحلیلگران سیاسی فرضیه‌ای مطرح شد که بر اساس آن ترامپ، در یک اقدام تاکتیکی و نمایش تبلیغاتی در حال خارج کردن نیروهایش از منطقه آسیب‌پذیر سوریه است تا در مجالی مناسب به اقداماتی شدیدتر علیه مخالفان خود در منطقه دست بزند. نکته اساسی آن است که هر چند نباید از مکر آمریکایی‌ها غفلت کرد، ولی این فرضیه چندان معتبر به نظر نمی‌رسد؛ هم اکنون وضعیت منطقه به ضرر آمریکا تغییر کرده است؛ سوریه، یمن و عراق آوردگاه‌هایی است که آمریکا شکست خود را به چشم می‌بیند. از سویی دیگر، عربستان همکار آمریکا، پس از قتل خاشقجی آبرویی برایش نمانده و در یمن پایش در گل نشسته است و رژیم صهیونیستی نیز در وضعیتی استیصال‌گونه و در کمتر از دو روز شکست از غزه را می‌پذیرد. همچنین بنیاد دفاع از دموکراسی‌، که از لابی‌های ضد ایرانی رژیم صهیونیستی در واشنگتن است، در تیتر اصلی وبگاه خود فرمان ترامپ را «بزرگ‌ترین دستاورد برای ایران» خوانده و تبلیغات شدید را علیه آن آغاز کرده است. ضمن آنکه وضعیت ترامپ در داخل آمریکا نیز چندان رضایت‌بخش نیست. دلایل فوق و برخی عوامل دیگر نشان می‌دهد، ترامپ با چرخش ناگهانی و بازگشت به شعارهای انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ که از جمله پایان دادن به حضور نظامی در کشورهای دیگر «با پول آمریکاییان و به سود دیگران» را به رأی‌دهندگان آمریکایی وعده داده بود، به دنبال بازیابی سیاسی خود برای حضور در انتخابات2020 آمریکاست.