حزب کارگزاران سازندگی که پیش از این به لیبرال بودن بودن خود اذعان کرده بودند، حال از غیرایدئولوژیک بودن خود رونمایی کرده است. گزارهای که اگر توسط منتقدان این حزب گفته میشد، لاجرم کارگزارانیها به آن واکنش نشان میدادند، اما حالا در روزنامه سازندگی و به قلم عبدالله مؤمنی به آن اذعان شده است. مؤمنی در بخشی از مطلب بلند خود در مورد حزب کارگزاران سازندگی و با تیتر «کارگزاران حزبی بر مدار تغییرخواهی» نوشته: «از دیگر خصیصههای مهم و درخور توجه حزب کارگزاران دوری از رفتارها و مناسک ایدئولوژیک و کمتر رفتن به وادی بنیان نهادن حزب بر فرقه- قبیله است، به گونهای که توان جذب و قدرت پذیرش نیروهای سیاسی توانمند با گرایشهای غیرهمبسته ایدئولوژیک در این حزب در طی سالیان گذشته به روشنی قابل ملاحظه بوده و از این حیث امکان ارتقا و رشد نیروها بر بستر فعالیت حزبی در این مجموعه به راحتی برای علاقهمندان و سمپاتهای حزب قابل پیشبینی و امیدآفرین و انگیزه زا بوده است. چنانچه پدیداری این نیرو در دهه ۷۰ معلول انگاره تغییر در سبک زندگی ایرانیان و باورها و نگرشها در حوزههای شخصی، جمعی و نوعی باور به ارزشهای مدرن در ساحت سیاسی و اجتماعی است...»
حزب کارگزاران در دهههایی که قدرت را در دست داشت و یا به قدرت و مراکز تصمیمگیری نزدیک بود، با همین سیاستهای غیردینی اقتصادی که بر سبک زندگی مردم تأثیر گذاشت، نقش پررنگی در تغییر سبک دینی و انقلابی مردم ایران ایفا کرد. در همین مطلب سبک زندگی دهه ۶۰ را به دلیل جنگ همراه با تنش و خشونت معرفی میکنند! در حالی که سبک زندگی دهه ۶۰ به دلیل وقوع انقلاب و بعد جنگ تحمیلی سرشار از خلوص نیت، ایثار، وحدت و انقلابی گری بود که متأسفانه بعد از جنگ و با شروع دوران سازندگی به دلیل همین سیاستهای غیرایدئولوژیک دستخوش تغییر شد.
منبع: روزنامه جوان