قرار است نشست ضد ایرانی آمریکاییها با حضور 70 کشور در لهستان برگزار شود. در این نشست اولین نکتهای که به ذهن میرسد، محل برگزاری آن است، درست است که آمریکاییها دیگر توان طرح مسئله ایران در شورای امنیت یا مجمع عمومی سازمان ملل را ندارند و ناچار شدهاند برای اهداف ضد ایرانی خود اجلاسی خودساخته در ورشو ترتیب بدهند که بیش از همه ما را به یاد نشستهای منافقین میاندازد؛ اما نکته مهم انتخاب یک پایتخت اروپایی برای این نشست است؛ اروپایی که سران آن مدعی استقلال از ایالات متحده آمریکا در مسئله برجامند و اینگونه وانمود میکنند که به دنبال راهحلی برای حفظ روابط خود با تهران و ایجاد سازوکارهای مستقل برای گسترش روابط اقتصادی با تهران هستند، آیا حتی توان ممانعت از برگزاری چنین نمایشی را در این قاره ندارند؟! اگر تا این حد ضعیف هستند که نمیتوانند مانع شوند، تکلیف دیگر ادعاهای آنان نیز مشخص است و اگر هم میتوانند و مانع نمیشوند، باز هم مشخص میشود اعتماد کردن و امید بستن به اقدامات اروپا در مقابل آمریکا تا چه حد سادهانگارانه است! اما نکته دیگر درباره این نشست فقدان استراتژی مشخص دستگاه دیپلماسی کشورمان در برابر آن است! اگرچه ظریف و عراقچی چند توئیت در این باره زدند، کاردار لهستان احضار شد و برنامههای مربوط به این کشور هم در ایران لغو شد؛ اما به طور قطعی اینها کافی نیست و وزارت امور خارجه اکنون باید با استفاده از همه ظرفیت خود با کشورهای دعوت شده به این اجلاس وارد گفتوگو شود و با زمینهسازی برای استقبال نکردن کشورها از این نشست این تهدید را برای کشور به فرصت تبدیل کند.