به گزارش نما روزنامه اعتماد در یادداشتی با عنوان «ابعاد حقوقی یک حمایت» آورده که «اقدام دولت انگلیس در مورد اعطای حمایت دیپلماتیک یا سیاسی از نازنین زاغری را باید عمدتاً اقدامی نمادین و سیاسی با هدف افزایش فشار در این مورد به شمار آورد. لندن نمیتواند بر این مبنا دعوایی علیه ایران در دیوان دادگستری بینالمللی مطرح کند، چرا که ایران صلاحیت اجباری این دیوان را نپذیرفته و بدون رضایت ایران امکان طرح دعوا وجود نخواهد داشت». اما در عین حال که اذعان به بازی سیاسی انگلیس دارد، باز هم خواستار آزادی زاغری میشود: «می توان پیشبینی کرد که دولت انگلیس از این پس تحت فشار بیشتری برای ائتلاف سازی علیه ایران از طریق جذب حمایت دیگر دولتها و رجوع به نهادهای سیاسی و حقوق بشری بینالمللی قرار خواهد داشت… در گذشته در مواردی این امر بهانهای برای توسل به زور توسط دولتهای استعماری هم بوده، اما عمدتاً از آن به عنوان وسیلهای برای اعمال فشار سیاسی، حقوقی و گاه اقتصادی استفاده شده است... با توجه به مشکلات دیگر ما در حوزه تحریم و اقدامات خصمانه تیم ترامپ و مشکلات منطقهای، ارجح است که مقامات محترم قضایی رسیدگی به این پرونده بر مبنای رأفت اسلامی را مدنظر قرار دهند».
الیاس حضرتی، نماینده تهران و مدیرمسئول اعتماد کافی است فقط از خود یک سؤال ساده بپرسد؛ اگر زاغری جاسوس نیست، چرا دولت انگلیس حاضر شده برای او میلیونها پوند هزینه کند، بارها برای آزادی او باب مذاکره بگشاید و بعد هم برای زاغری پای حمایت دیپلماتیک را وسط بکشد؟! موضوع آنقدر بدیهی است که هر کلامی اضافه مینماید.
منبع: روزنامه جوان