هنوز و پس از گذشت ماهها از خروج ایالات متحده آمریکا از برجام و افزایش تحریمهای ظالمانه کاخ سفید و در حالی که اروپاییها با وجود ادعاهای فراوان و دادن وعدههای پرطمطراق برای جلوگیری از تضییع حقوق ایران و تلاش برای زنده نگه داشتن توافق هستهای از ایجاد یک کانال مالی نیز خودداری کردند و آغاز به کار یک کانال ناقص و بیفایده را که محدود به دارو و غذا است، به موارد متعددی مانند پذیرشCFT و... مشروط کردند، هنوز بعضی جریانها و گروهها در داخل چشم امید به دست اروپاییها دارند و همچنان از ضرورت نزدیک شدن به اروپاییها برای حل مشکلات اقتصادی سخن میگویند؛ این در حالی است که از یک سو اروپاییها نه تنها به وعدههای خود پایبند نبودند، بلکه در تازهترین اقدام ضد ایرانی خود به بهانههای بیاساس حقوق بشری با انتشار بیانیهای اعلام کردند تحریمهای اعمال شده علیه برخی شهروندان و مسئولان ایرانی را تا ۱۳ آوریل ۲۰۲۰ تمدید میکنند که شامل «ممنوعیت سفر و مسدود شدن داراییهای ۸۲ فرد و یک نهاد و ممنوعیت صادرات تجهیزاتی به ایران که میتواند برای سرکوب در داخل و به علاوه ابزاری که برای زیر نظر گرفتن ارتباطات استفاده شود» است. از سوی دیگر واقعیت امر نشان میدهد، بخش قابل توجه مشکل اقتصادی در داخل ربطی به بیرون مرزها ندارد؛ چنانکه مرکز پژوهشهای مجلس به برگزاری سه نشست با فعالان عمده کسبوکار اقدام کرده که نظرات فعالان تولید و تجارت در این سه نشست نشان میدهد، بسیاری از مشکلات فعلی حاکم بر بازارها ناشی از نوعی خودتحریمی و بیتدبیریهایی است که در صورت مدیریت میتواند بخش مهمی از صدمات ناشی از تحریمهای خارجی را خنثی کند. نمایندگان تشکلهای بزرگ تولیدی کشور اعلام کردهاند میتوانند مشکل تحریمها را همانطور که در سالهای گذشته توانسته بودند، مدیریت کنند؛ اما سیاستهای نادرست تجاری، بانک و مانند آن، دور زدن تحریمها و اداره بنگاهها را در عمل بسیار مشکل کرده است.