فاجعه بزرگ‌تر؟!

قدرتمندان برای رسوا نشدن و یا آسیب نخوردن منافع آن‌ها از بازتاب رخدادهای بسیار بزرگ سر باز می‌زنند و بالاتر از این، بعضاً مأموریت پیدا می‌كنند برای گم شدن برخی از حوادث و شنیده نشدن و دیده نشدن صداها و تصاویری كه در اوج مظلومیت و استمدادخواهی هستند، موضوعات و اخبار دیگری را بزرگ و پرهیاهو كنند. امروزه داستان مسلمانان مظلوم «روهینگا»ی میانمار از همین جنس است كه ...

کارشناسان امور رسانه و اساتید جامعه‌شناسی هنگامی که قصد دارند ویژگی بزرگ جامعه جهانی معاصر و موضوع تحول را بیشتر و قابل فهم‌تر تبیین کنند، پس از پرداختن به عبارت و مفهوم واقعی رنگ‌آمیزی شده «عصر انفجار اطلاعات» و یا بیان درست «مک‌لوهان» که با ترکیب بامسمای «دهکده جهانی» شناخته می‌شود، می‌گویند در عصر حاضر در سایه پیشرفت شگفت‌آور فناوری‌های رسانه‌ای، هیچ چیزی پنهان نمی‌ماند و با تأخیر به اطلاع دیگران نمی‌رسد. بحث این کارشناسان و اساتید در عرصه رسانه و جامعه جهانی در اینجا به پایان می‌رسد، حال آنکه این داستان واقعی، تتمه‌ای بسیار غم‌انگیز دارد؛ اینکه صاحبان این رسانه‌ها که غالباً با قدرت، تعامل و پیوند دارند، در مواقع بسیاری به امر این قدرتمندان برای رسوا نشدن آن‌ها و یا آسیب نخوردن منافع آن‌ها گردن می‌نهند و از بازتاب رخدادهای بسیار بزرگ سر باز می‌زنند و بالاتر از این، بعضاً مأموریت پیدا می‌کنند برای گم شدن برخی از حوادث و شنیده نشدن و دیده نشدن صداها و تصاویری که در اوج مظلومیت و استمدادخواهی هستند، موضوعات و اخبار دیگری را بزرگ و پرهیاهو کنند. امروزه داستان مسلمانان مظلوم «روهینگا»ی میانمار از همین جنس است که به اعتقاد قدرتمندان جهانی باید در لابه‌لای سایر اخبار و رخدادها گم شود. چون چنین است در دور جدید جنایت و وحشی‌گری بودایی‌های افراطی میانمار علیه این مسلمانان به‌واقع بی‌دفاع و بی‌پناه، حداقل اخبار از فجایع روا رفته در حق آن‌ها در رسانه‌ها پخش می‌شود و کسی هم به آن اعتنا نمی‌کند. برخی از رسانه‌ها اعلام کردند تنها ظرف سه روز گذشته 250 مسلمان میانماری در حمله بودایی‌های افراطی به فجیع‌ترین شکل کشته شدند و 2550 خانه، 14 مرکز مذهبی و 8 آسیاب آن‌ها در آتش سوخت و 20 هزار نفر نیز آواره شدند. اگر کشورهای دروغگوی غربی که مدعی جانبداری از حقوق بشر هستند؛ اما در عمل نشان می‌دهند که این بینوایان را انسان نمی‌دادند و برای کاهش آلام و مصائب آن‌ها قدم برنمی‌دارند، دولت‌های اسلامی که آن‌ها را مسلمان می‌دانند؛ پس چرا برای نجات این مسلمانان قائل به وحدانیت خداوند و رسالت پیامبر اعظم(ص) و پذیرنده قرآن به‌عنوان کتاب دربردارنده کلام وحی و نمازگزار به سوی کعبه، اقدامی نمی‌کنند؟!

آنچه بر این مردم به جرم مسلمانی می‌رود، فاجعه بسیار بزرگی است؛ اما فاجعه بزرگ‌تر از آن، وضعیت انسان معاصر است که این جنایات را می‌بیند و برای جلوگیری از آن، حرکتی از خود نشان نمی‌دهد!

۱۳۹۱/۸/۱۱

اخبار مرتبط