اصلاح طلبان كه هیچی اپوزیسیون هم به جنبش سبز بی اعتنا شده

عناصر گروهكي فعال در فتنه سبز نسبت به جدايي راه اصلاح طلبان از جنبش سبز در انتخابات ابراز نگراني مي كنند. اين طيف معتقدند جمع ميان «حمايت فتنه و عوامل» با «حضور در انتخابات جمهوري اسلامي طبق روند جاري» ممكن نيست و بنابراين قرباني شدن فتنه سبز اولين ارمغان نقد تمايل اصلاح طلبان به پذيرش ساختار موجود است.

دراين باره «مرتضي-ك» از اعضاي متواري گروهك ملي-مذهبي كه در پاريس پناهندگي گرفته، در تحليلي با عنوان «انتخابات يا جنبش سبز» نوشت: ظاهرا اين پرسش به جا نيست و كساني خواهند گفت وقتي جنبشي در كار نيست، انتخابات وسيله اي است براي تكان دادن جنبش. حساب افراد خوش بين مشاركت به كنار؛ اما آيا آنها كه ضمن همدلي با جنبش سبز عزم سياست ورزي انتخاباتي دارند به لوازم كنش خود واقفند؟ اكنون موسوي و كروبي در حبس خانگي به سر مي برند چنان كه تعداد قابل توجهي از چهره هاي ارشد ستادهاي آنان ياهمراهانشان يا زنداني اند يا زيرتهديد. مشاركت در انتخابات مي تواند با تاكيد و اصرار بر لزوم آزادي موسوي و كروبي و نيز ديگر زندانيان جنبش سبز، آغاز شود. بسته به واكنش اقتدارگرايان حاكم- كه چندان غيرقابل پيش بيني نيست- مي توان سياست ورزي واقع بينانه و عيني را تعقيب كرد.

وي در سايت نداي سبز آزادي مي افزايد:اما اگر نقطه عزيمت مشاركت در انتخابات آتي، آزادي رهبران و زندانيان جنبش سبز نيست، نامزد مدعي اصلاح طلبي و حمايت از جنبش سبز، دست كم بايد از همان ابتدا، و در كنار ديگر برنامه ها و شعارها و وعده هاي خود، اصرار و تاكيد بر تغيير روش حاكميت در قبال زندانيان جنبش سبز را مطرح كند. واكنش نهادهاي مسلط و بازوهاي اجرايي مركز ثقل قدرت، باز تكليف بسياري از كنشگران را براي تنظيم نسبت سياست ورزي خود در متن انتخابات آتي را مشخص خواهد ساخت. در اين حوزه نيز پيش بيني چگونگي مواجهه حاكميت، كار سختي نيست.

اين عضو گروهك ملي-مذهبي در ادامه تصريح بر موضع روشن حاكميت نسبت به فتنه گران، درباره تقلاي اصلاح طلبان براي بازگشت به فضاي سياست و انتخابات و بي اعتنايي به جنبش سبز هشدار داد و نوشت: اگر قرار بر شركت در هر انتخاباتي و با هر كيفيتي باشد؛ اگر قرار بر فعال شدن در انتخابات باشد، بي اعتنا به وضع سران و زندانيان جنبش؛ اگر قصد از مشاركت در انتخابات، حضور در ساختار سياسي قدرت باشد به اميد و آرزوي اصلاحات تدريجي؛ اگر فعال شدن در انتخابات، بي توجه به ماهيت اقتدارگراي حاكميت، صورت گيرد؛ اگر حضور در انتخابات بي تحليل دقيق از ساختار سياسي قدرت باشد و بي اعتنا به نقش مركز ثقل قدرت؛ به نظر مي رسد كه در اين موقعيت ها و اوضاع، «انتخابات» مفهومي قابل جمع با «جنبش سبز» نخواهد بود. جنبش سبز خاطره اي از ياد رفته و متعلق به دهه هاي پيش نيست.

در همين حال پايگاه اينترنتي روز آن لاين كه از پاريس به روز رساني مي شود، در تحليل مشابهي به نشست چندي پيش گروهك موسوم به اتحاد جمهوري خواهان با برخي اعضاي حزب مشاركت (در كلن آلمان) نسبت به عقب نشيني هشدار داده و خاطر نشان كرد: در همين همايش، يكي از اعضاي اتحاد جمهوري خواهان ايران گفته است كه در انتخابات رياست جمهوري سال آينده اگر يك «اصولگراي معتدل» نامزد شود، در انتخابات شركت خواهند كرد. اين اظهارنظر از زبان سران يكي از ائتلاف ها در اپوزيسيون جمهوري اسلامي، قابل تامل است. اگر اين گفته را به عنوان خواسته بخشي از اپوزيسيون به شمار آورده و آن را با خواسته هاي جريانات تشكيل دهنده اين ائتلاف در گذشته مقايسه كنيم، خواهيم ديد كه سطح اين خواسته ها چه اندازه كاهش يافته است. در واقع نوعي عقب نشيني مشاهده مي شود.

نويسنده مي افزايد: اين تغيير سطح مطالبات و بازتعريف اين بخش از اپوزيسيون تنها به دليل خلا استراتژي و ضعف تشكيلاتي آنان است. اپوزيسيوني كه بيش از سه دهه از فضاي داخل جداست، فاقد هرگونه تشكيلات منسجم بوده و خاصيت بسيج نمودن خود را از دست داده، هيچ اميدي به تاثيرگذاري ندارد. به همين دليل به اين استراتژي روي آورده كه «در شرايط خفگي، هر نوع مجراي تنفس غنيمت است».

روز آن لاين در ادامه تحليل خود نوشت: تكيه بر اين اصل نشان مي دهد كه اپوزيسيون هنوز تحليل درستي از كانون هاي قدرت و توزيع قدرت در ايران ندارد. روي آوردن به اصلاح طلبان نشان از عدم شناخت از جامعه و عرصه سياسي ايران است. در واقع آنان به دنبال خلأ استراتژي خود، به دنبال استراتژي اي هستند كه خيلي وقت است ابداع كنندگان آن اعلام شكست كرده اند. اگر اپوزيسيون به ضعف خود پي برده، بهتر است كه ضعف هاي خود را جبران كند و در پي سازماندهي و متشكل كردن خود باشد، نه اينكه از مطالبات خود عقب نشيني كند و سطح آنها را كاهش دهد. كاهش سطح مطالبات، و تغيير تاكتيك و استراتژي براساس ضعف خود، يك بازي سياسي قلمداد نمي شود؛ اين امر تنها به از دست دادن جايگاه اپوزيسيون مي انجامد، و اين يعني تضعيف هرچه بيشتر آنان در آينده.

يادآور مي شود استدلال اصلاح طلبان درباره فتنه سبز و آشوب 3 سال پيش اين است كه اين امر باعث اخراج اختياري و خود خواسته آنها از حوزه فعاليت سياست مشروع و قانوني شد و در عمل اين طيف را در صف گروهك هاي برانداز تابلودار قرار داد، حال آن كه ورشكستگي اغلب آنها آشكار بود.