محمد مهدی اسلامی- پس درج مقالهای در ۱۷ دی ماه ۱۳۵۶ (۲۷ محرم) در روزنامه اطلاعات، که امام خمینی و قیام کنندگان پانزده خرداد را مورد اهانت قرار داده بود، مجالس محرم و صفر آن سال، دوباره رنگ قیام گرفت. مجلس عزاداری به فلسفه قیام امام حسین هدایت شد و قیام ۲۹ محرم یا ۱۹ دی ماه در قم رقم خورد. قیامی که از سوی امام خمینی ادامه قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ دانسته شد، با برپایی اربعین شهدای شهر به شهر، ادامه یافت و از تبریز به یزد، کرمان و سراسر کشور گسترش یافت. محرم سال ۱۳۵۷ براي رژيم شاه يك كابوس وحشتناك بود. امام براي مردم شخصيت امامحسين عليهالسلام و شاه، يزيد را تداعي ميكرد.
عکس العمل مردم و طلاب نسبت به این اقدام رژیم بلافاصله در قالب تظاهرات در قم بروز پیدا کرد. محرم ؛ گسترش انقلاب دو روز بعد در ۱۹ دی ماه در حالی که ماه محرم هنوز به پایان نرسیده بود، تظاهرات طلاب و مردم در قم به خاک و خون کشیده شد. رژیم شاه با توجه به تجربه ۱۵ خرداد تصور می کرد این بار نیز با سرکوب مردم می تواند موج اعتراضات مردمی را فرو بنشاند. غافل از آنکه ملت عاشورایی ایران با استفاده از فرهنگ عاشورا، دست از مبارزه برنداشته و با تکیه بر تجربیات قبل ، حرکت جدیدی را برای سرنگونی رژیم وابسته به بیگانگان آغاز کرده بودند. امام خمینی طی پیامی ، قیام ۲۹ محرم را ادامه قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ دانست و اقدام رژیم را محکوم کرد.
مردم مبارز ایران با استفاده از سنت دینی برپایی اربعین که خود بخشی از شعائر حسینی است قیام مردم قم را به تبریز، یزد، کرمان و سراسر ایران گسترش دادند و بدین ترتیب سال سرنوشت ساز ۱۳۵۷فرا رسید. عید نوروز ۱۳۵۷مصادف با چهلم شهدای تبریز شد و عزای عمومی اعلام گردید. در اين مدت اعضاي موتلفه اسلامي نقشي فعال در انتقال پيام امام به مبارزين و برقراري هماهنگيها داشتند.
محرم سال ۱۳۵۷ براي رژيم شاه يك كابوس وحشتناك بود. امام براي مردم شخصيت امامحسين عليهالسلام و شاه، يزيد را تداعي ميكرد. مردم در ضمن شعارهاي خود خطاب به كساني كه هنوز در حاشيه خيابانها انقلاب را نظاره ميكردند ميگفتند: "اين نهضت حسيني تماشاچي ندارد" و اين شعار بر خيل تظاهركنندگان ميافزود.
حضرت امام(ره) از طريق رسانهها و دوستان خود، مردم انقلابي را مورد رهبري و رهنمود قرار ميدادند و خطاب به مردم ميگفتند: اين واقعه آتشي است كه خداوند برافروخته و تا رسيدن به نتيجه روشن خواهد ماند؛ و درواقع چنان نيز شد. انقلاب مثل خورشيدي از پس ديوارهاي كهنه نظام ستمشاهي طلوع كرد و همچنان باقي ماند تا دشت و دمن را پر از سبزي و روشني ساخت. خاطرات دوستان و دشمنان انقلاب از آن روزها بهراستي جذاب و خواندني است و دنيايي پر از شهامت و معنويت را ترسيم ميكند