به گزارش نما، مریم هاشمی سانداکار پرافتخار با پنجمین طلای جهانی اش رکورد زد. او که بعد از رقابتهای جهانی کازان روسیه از دنیای قهرمانی خداحافظی کرده بود، بعد از یکسال و نیم دوری و بهبودی مصدومیتش، دوباره برگشت تا کارهای ناتمامش را تمام کند. برگشتی درخشان که خودش معتقد است حرفهای زیادی برای گفتن در میدان دارد. به خاطر همین برگشت تا ناگفتههایش را در میادین جهانی و قارهای بزند.
*مسابقات جهانی چطور بود؟
اخبار ورزشی - مسابقات جهانی شانگهای چین سطح بالایی داشت، اما ایران با تیمی منسجم و قدرتمند در ساندا و تالوی دختران و پسران حاضر شد و با قهرمانی در مهد ووشوی دنیا موفقیت تاریخی رقم زد.
*چطور شد تصمیم گرفتی دوباره به تیم ملی برگردی؟
بعد از رقابتهای جهانی ۲۰۱۷ کازان روسیه که با طلای چهارم همراه بود، به دلایلی از دنیای قهرمانی خداحافظی کردم، اما فقط یکسال و نیم دوری را تحمل کردم و با بهبودی مصدومیتم دوباره به دنیای قهرمانی برگشتم و خوشحالم که این فرصت را برای حضور در مسابقات جهانی پیدا کردم.
*اطمینان داشتی مدال میگیری، آنهم طلا؟
بله، مطمئن بودم. وقتی در ترکیب تیم ملی برای مسابقات قهرمانی جهان به چین رفتم، مدال طلای جهان را مال خودم میدیدم، چراکه در ایران برای عضویت در ترکیب اصلی تیم ملی از سد سه قهرمان جهان و آسیا رد شده بودم و بدون شک رقابتهای انتخابی خیلی سختتر از مسابقات جهانی بود.
*تکرار قهرمانی در مهد ووشوی جهان چه حسی داشت؟
کسب هشت مدال طلای ساندا مردان و زنان یک موفقیت ارزشمند در مهد ووشوی جهان بود و حس خیلی خوبی داشت. همه خوشحال بودیم که از هشت فرصت، هشت مدال طلا سهم ایران بود که با تلاش کادر فنی و سانداکاران به دست آمد.
*مسیر قهرمانیات چطور بود؟
در این دوره با رقبای خیلی سختی همگروه بودم، که با تغییرات تکنیکی و تاکتیکی کادر فنی روند خوبی را از آغاز کردم و با شکست ووشوکاران مصر، الجزایر و روسیه و در فینال مقابل نماینده هند با طلای پنجم رکورد زدم.
*عملکرد بقیه بازیکنان را چطور ارزیابی میکنی؟
عملکرد تیم ملی ساندا و تالو در مسابقات جهانی شانگهای چین نتیجه کار تیمی مسئولان فدراسیون، کادر فنی و تلاش ووشوکاها بود که باعث شد بهترین مبارزات را به نمایش بگذاریم.
*برنامهات برای آینده چیست؟
فعلاً هستم و خداحافظی نمیکنم. حداقل تا دوره بعد قهرمانی جهان در تیم ملی میمانم. جای خوشحالی دارد که رکورددار مدال طلای جهان زنان دو ایرانی هستند. هر چند ورزش حرفهای قابل پیشبینی نیست ولی قول میدهم تا زمانی که توان داشته باشم برای طلای ششم یا حتی هفتم جهان در تیم ملی بمانم.