مقصر اصلی موسوی و كروبی هستند

به گزارش نما، کیهان نوشت: «خودنویس» با بیان اینکه چشم اسفندیار جنبش سبز را یافته، می نویسد: پس از 22بهمن 88، جنبش در خیابان کاملا فروکش کرد. این به معنی عقب نشینی و ناامیدی از سران جنبش بود. موسوی و کروبی که پیش از انتخابات سال 88 به هیچ روی پیشینه ای در پدافند از حقوق شهروندی و انتقاد جدی از حکومت نداشتند و به همین دلیل نیز از غربال شورای نگهبان گذر کرده بودند، با اعلام نتایج انتخابات، ناگهان بر روی موج سوار شدند و رهبران جنبش سبز نام گرفتند. بخشی از مردم این دو را با تردید و بی اطمینانی می نگریستند و برخی از آنها به علت کم اطلاعی و اینکه سالهای اول انقلاب را درک نکرده بودند، به ستایش این دو پرداختند و یا آنان را به چشم نردبانی برای بالا رفتن از دیوار جمهوری اسلامی دیدند. گرچه این دو تن از مواضع آغازین خود در سه سال گذشته کوتاه نیامدند ولی ادعای آنها درباره وفاداری به نظام بخش بزرگی از بدنه جنبش را به سردرگمی و سرخوردگی دچار نمود.

نویسنده این تحلیل خاطر نشان می کند: به مرور جمعیت معترضان کاهش چشمگیری پیدا کرد و برای فراخوان های بعدی عملا هیچ کس استقبال نکرد. بدین ترتیب به نظر می رسد جنبش سبز به پایان خود نزدیک شده است. پس از حصر خانگی موسوی و کروبی مباشران و مشاوران این دو در رسانه های برون مرزی آفتابی شدند و پس از سال ها همراهی با جمهوری اسلامی، داعیه مدیریت اپوزیسیون را نمودند.

اینان آغاز به صدور فرمانهای ناهماهنگ و بی برنامه برای کشاندن افراد به خیابانها کردند قابل پیش بینی بود که از فراخوان این اصلاح طلبان استقبال نشود و جنبش به تدریج به افول برسد. با نگاهی بی غرضانه به جنبش سبز و تحلیل رویدادهای سه سال گذشته، چشم اسفندیار این خیزش که موجب ناکامی آن شده است معلوم است؛ اول خواسته رهبران جنبش با خواسته بدنه و تنه اصلی جنبش در یک راستا نبود. در حالی که موسوی از «دوران طلایی امام» سخن می راند، هواداران جنبش شعار «جمهوری ایرانی» به جای «جمهوری اسلامی» می دادند دوم، جنبش رهبر داشت ولی رهبری نداشت. فراخوان برای آمدن به خیابان بدون داشتن برنامه و راهبرد، جز ریزش نیروها و فرسوده کردن، پیامد دیگری نداشت.

این سایت همچنین حزب مشارکت، نهضت آزادی، جبهه ملی، سازمان مجاهدین (منافقین) و گروه های سلطنت طلب را فاقد توانایی اداره جنبش معرفی کرد.