مجلس جوان!

دهه چهارم انقلاب اسلامی است. انقلاب اسلامی در حال پوست‌اندازی است. در آستانه شکل‌گیری مجلس یازدهم هستیم. بیش از 5800 نفر جوان بین سنین 36 تا 45 سال برای نامزدی مجلس ثبت‌نام کرده‌اند. اگر جوانان انقلابی، جهادی و کسانی که مثل کوه در برابر دشمن ایستاده‌اند و خون حججی‌ها در رگ‌های آنها جاری است، بخواهند در شکل‌گیری ارکان قدرت در کشور نقش‌آفرینی کنند، نیاز به «نواندیشی» دارند. نواندیشی یعنی «حاشیه» زدن بر «متن» مباحث انقلاب. کارکردهای «انقلابی»، «جهادی» و دادن یک تصویر درست از آینده انقلاب. نواندیشی یعنی «نوخوانی»، «نوآوری»، و «نوفهمی» از آنچه بر انقلاب گذشته و آنچه که در آن به سر می‌بریم و بالاخره آنجا که می‌خواهیم برویم. این فهم جدید نیاز به «نوگویی» و «نونویسی» دارد. جوانان باید در سپهر سیاست ایران این نوگویی و نونویسی را نشان دهند.
دهه چهارم انقلاب، دهه «پیشرفت و عدالت» است. این دورنمایی است که رهبر معظم انقلاب بارها به آن تفوه فرمودند. گفتمان پیشرفت و عدالت هنوز یک گفتمان مطرح در جامعه ماست. طبیعی است قلندران این گفتمان نمی‌توانند «پیر» و «غیرانقلابی» باشند. نسل گذشته یک رکوردی از پیشرفت و عدالت در کارنامه خود دارد. انقلاب اسلامی طی چهل سال گذشته همواره رو به رشد و توسعه و بسط اقتدار خود در داخل مرزهای جغرافیایی ایران و فراتر از آن در منطقه و جهان داشته است. اسلام انقلابی متکی بر فرهنگ اهل بیت(ع)، نسخه اصلی اسلام ناب محمدی(ص) است که امام(ره) و رهبری پرچمدار آن در جهان هستند. این پرچم تنها با همت و کار جهادی جوانان، مقاومت سلحشورانه در برابر توطئه دشمنان اسلام و ایران و روحیه انقلابی‌گری قابل ترویج و تبلیغ است. جوانان انقلابی در سراسر جهان وقتی خبر از عفونت گفت‌وگو و سازش با آمریکا و غرب می‌شنوند، شامه آنها را آزار می‌دهد. این «مردم‌آزاری» باید توسط جوانان دهه 60، 70 و 80 خاتمه یابد.
انتخابات مجلس بهانه‌ای است برای بسط گفتمان «عدالت و پیشرفت». محصول این گفتمان باید انقلابی‌گری و کارآمدی باشد و دامن خود را از هر گونه نرمش در برابر اغیار پاک کند.
باید به نسل جدید اعتماد کرد و کار را در «اجرا» و «تقنین» به آنها سپرد. لذا شکل‌گیری یک مجلس جوان و دولت جوان در آینده برای صیانت از دستاوردهای انقلاب و استمرار آن یک ضرورت است. عقلانیت سیاسی حکم می‌کند از عناصر پیر و غیرانقلابی قدری فاصله بگیریم تا به این هدف بزرگ برسیم. این رویکرد به معنای «پیرزدایی» افراطی از چهره انقلاب نیست.
​​​​​​​اکنون پیرانی هستند که فکر و ذهن آنها از بسیاری از جوانان بیشتر کار می‌کند و با کوله‌باری از تجربیات در صحنه حضور دارند و آثار وجودی‌شان در گویش‌های جوانانه آنان کاملا مشهود است.
مجلس آینده باید بار سنگین مطالبات معیشتی مردم را از زمین بردارد و برای آن پاسخی «عملی» و درخور پیدا کند و با ریل‌گذاری صحیح، دولت را در مسیر عدالت و پیشرفت هدایت کند. «پاک‌بینی»، «پاکدستی» و «پاک‌زیستی» از شروط اولیه انتخاب نماینده جوان است. اگر این پاکی را رعایت نکنیم، به بیراهه رفته‌ایم.
مجلس آینده باید زمینه‌های زیست معنوی و ایمانی را در جامعه به عنوان عصاره ملت در نبرد نابرابر فرهنگی با غرب فراهم کند. این نیاز به «قیام»، «برخاستن»، «اقدام»، «جرئت»، «جسارت»، «خلاقیت» و «ابتکار» دارد. نسل پیشین هرآنچه در چنته داشته، در 4 دهه گذشته ارائه داده است. اکنون وظیفه نسل جوان، انقلابی و جهادی است که به میدان بیاید و قرائت خود را از «عدالت» و «پیشرفت» در کوره داغ مباحثات مجلس شورای اسلامی بیان کند.این نسل در قاب آرای ملت ایران در اسفند ماه قابل «دیده شدن» است. امروز افکار عمومی می‌خواهد با فاصله گرفتن از «حال‌اندیشی» به یک «دوراندیشی» درست در سپردن مجلس آینده به جوانان فکر کند. نخبگان در حوزه و دانشگاه فارغ از هر گونه گرایش سیاسی باید افکار عمومی را برای یک انتخاب صحیح بر سیبل گفتمان عدالت، پیشرفت و کارآمدی یاری دهند.
نیروهای انقلاب هرچه زودتر باید وادی ناهماهنگی، سرگشتگی و حاشیه‌نشینی را ترک کنند و با بازسازی نیروها و باز کردن مسیر خوداصلاحی، نسل جوان را در پذیرش مسئولیت بزرگ تاریخی در خانه ملت که عصاره فضائل مردم است، ‌یاری دهند.
خانه ملت آوردگاه رفع حاجات مردم، مشکلات کشور و حرکت در مسیر درست عدالت و پیشرفت است.