ورزش کشور با یک چالش جدید و البته بسیار جدی مواجه است. هرچند ویروس کرونا شاید باعث به تعویق افتادن المپیک ۲۰۲۰ شود، اما به‌طور حتم تأثیری در برگزاری حتمی مسابقات انتخابی این رقابت‌ها نخواهد داشت. مسابقاتی که در نهایت در یک کشور و حتی شاید بدون تماشاگر برگزار شود، جایی که حضور در آن چالش جدید و جدی ورزش ماست.
چند رشته مهم ورزش کشور از جمله کشتی این روز‌ها با این معضل روبه‌رو هستند که چگونه و با چه شرایطی؛ اولاً خود را آماده رقابت‌های انتخابی کنند و ثانیاً چگونه خودشان را به محل برگزاری رقابت‌ها برسانند. در مورد اول مربیان این روز‌ها سخت در تلاش هستند تا حتی به‌صورت کنترل از راه دور و مجازی تمرینات شاگردان‌شان را زیر نظر داشته باشند، اما مشکل اصلی دومین مسئله است.
اولین مشکل المپیکی‌ها برای کسب سهمیه مسئله پرواز به کشور‌های میزبان مسابقات است. در شرایط کنونی پرواز مستقیم از ایران به هیچ‌وجه ممکن نیست و بدتر اینکه شاید تا چند ماه آینده هم ادامه داشته باشد. دومین مشکل هم بعد از رسیدن به مقصد اتفاق می‌افتد و آن چیزی نیست جز اینکه ورزشکاران کشورمان باید قرنطینه ۱۴ روزه را تجربه کنند، شرایطی که به‌طور حتم تأثیر مستقیمی روی آمادگی جسمانی و روحی آن‌ها خواهد داشت.
البته مسئولان ورزش کشور در این میان یک فرصت استثنایی برای برنامه‌ریزی و پیدا کردن راه‌حل این دو مشکل پیش‌رو دارند. در حال حاضر به دلیل تب بالای شیوع کرونا در جهان تقریباً تمامی مسابقات ورزشی رو به تعطیلی است و بعید به نظر می‌رسد که تا یک ماه آینده مسابقه‌ای برگزار شود. بنابراین باید از این فرصت استفاده کرد؛ برای رفع مشکل اول می‌توان پرواز‌های غیرمستقیم را تدارک دید تا ورزشکاران هرچند با تغییر چند پرواز، اما به مقصد می‌رسند و در مسابقات حضور می‌یابند. برای گریز از معضل دوم هم این راه‌حل وجود دارد که همین‌جا در ایران برای هر ورزشکار پرونده سلامت تشکیل داد، درست مانند آنچه قبل از المپیک اتفاق می‌افتد و وادا همه چیز را تحت کنترل خود درمی‌آورد. می‌توان سلامت ورزشکاران اعزامی به مسابقات انتخابی را به تأیید سازمان بهداشت جهانی رساند تا مشکل قرنطینه حل شود.
البته نباید از یاد ببریم که این امور نیازمند برنامه‌ریزی و مدیریت توانا و کاربلد است که امیدواریم حداقل در این یک مورد آقایان مسئول با برنامه جلو بروند تا کمترین مشکل گریبان ورزش و ورزشکارانمان را بگیرد. باید نشست و برنامه ریخت و از کارشناسان طرح و برنامه خواست، والا اگر بنشینیم و نگاه کنیم یا اینکه ساده‌لوحانه امیدوار باشیم کشور‌های میزبان با ما راه بیایند، این فرصت خوب هم از دست می‌رود و آن وقت است که باید شاهد مشکلات روزافزون ورزش کشورمان بعد از فروکش کردن تب کرونا باشیم.
فرصت را باید غنیمت شمرد؛ کادر فنی تیم‌ها و ملی‌پوشان تلاش می‌کنند تا با آمادگی کامل راهی مسابقات کسب سهمیه المپیک شوند و در این میان حالا چشم امید همه به مسئولان ورزش کشور است تا با مدیریت درست و بهره بردن از زمان موجود بتوانند چالش جدی پیش‌رو را حل کنند.
فراموش نکنیم که فرصت اندک است و کار دشوار پس باید از همین الان دست به کار شد و برنامه ریخت تا در برابر این دو مشکل فراکرونایی، ورزش غافلگیر نشود که اگر این اتفاق بیفتد، آن زمان دیگری کاری از کسی بر نخواهد آمد و ورزش کشور ضربه‌ای سخت و جبران‌ناپذیر خواهد خورد.
چالش‌های فراكرونایی ورزش
فریدون حسن
۱۳۹۸/۱۲/۱۷
