بلاتكلیفی همسایه غربی در سایه مداخلات آمریكایی

نفیسه اقبال- عراق به عنوان همسایه غربی ایران، همواره تنش های بسیاری را به خود دیده است. بعد از سقوط رژیم بعث و حضور آمریکایی ها به بهانه مقابله با تسلیحات هسته ای در این کشور و در نهایت چرخش قدرت از نظام دیکتاتوری به پارلمانی نیز نتوانست از تنش های موجود در این کشور بکاهد، در نهایت با ظهور داعش و تشکیل هسته های مقاومتی که تجربه آن از سال های ابتدای جنگ تحمیلی با معاودین و معارضین عراقی تحت عنوان قرارگاه رمضان و سپس سپاه بدر در ایران اتفاق افتاد نشان از خروج منطقه خاورمیانه از تک قطبی آمریکا و انگلیس بود؛ اکنون تعیین کننده معادلات عراق، بسیج مردمی حشدالشعبی است که یادگار سرداران شهید حاج قاسم سلیمانی، ابومهدی المهندس و شخصیت های برجسته دیگر است. اعتراضات اکتبر 2019 وآشوب های خیابانی پردامنه و معنادار صرخی ها و گروه های ضدمقاومت عراق در میدان، استعفای عادل عبدالمهدی از نخست وزیری، عملیات تروریستی آمریکا در فرودگاه بغداد، مصوبه پارلمان مبنی بر خروج آمریکایی ها از عراق و بلافاصله بازی تغییر مهره های نخست وزیری مانند علاوی، الزرفی و اکنون مصطفی کاظمی تنها گوشه ای از رویدادهایی است که عراق را آبستن تهدیدات متوالی می کند. در این میان آمریکا با مداخله مستقیم در تشکیل دولت جدید بغداد و حمایت پیدا و پنهان از تغییر در نخست وزیرتلاش می کند تا نقشه تازه ای برای پررنگ تر شدن حضور خود در این کشور در دوران پساداعش، طراحی کند به همین علت در تلاش است تا مهره نزدیک به خود را با اعمال قدرت در این پست قرار دهد. اکنون نیز باوجود مصوبه پارلمان و بیانیه گروه های مقاومت که نشانه عدم اعتماد به آمریکایی هاست، جابجایی های اخیری که آمریکا در صحنه نظامی عراق انجام داده است در راستای کاهش حضور نظامی در این سرزمین نیست بلکه به نوعی مسیر توسعه عملیاتی نظامی آمریکا در صحنه عراق را به تصویر می کشد و نمونه آن را می توان در تحرکات عین الاسد مشاهده کرد. تکیه احتمالی مصطفی الکاظمی بر کرسی نخست وزیری و معرفی کابینه از سوی او با وجود مواضع و تمام حرف‌وحدیث‌هایی که در فضای رسانه ای نسبت به وی مطرح است و همچنین ادعایش مبنی بر کوتاه کردن دست خارجی ها از معادلات عراق اعم از آمریکایی ها، اینبار ممکن است این سرزمین را عرصه جولان آمریکایی ها در بعد نظامی و سیاسی کند و هسته های خفته داعش در مناظقی چون موصل، الرمادی و مانند آن فعال شود اما آنچه مسلم است محصول اعتماد به آمریکایی ها، بدون تردید تضعیف حشدالشعبی است که ماهیت وجودیش متضمن امنیت و اقتدار عراق است و برای آمریکا حذف این نیرو به معنای پایان مقاومت در عراق خواهد بود.