به گزارش نما عیسی کلانتری، رئیس سازمان محیط زیست با ادبیاتی تند به دانشجویان تسخیرکننده لانه جاسوسی حمله کرده است. او می‌گوید که «اصل تسخیر لانه جاسوسی را قبول ندارم.» اقدامی که مورد تأیید صریح امام (ره) قرار گرفت و از این حرکت تحت عنوان «انقلاب دوم» نام برد. کلانتری سپس نظرش را که معلوم نیست از چه جایگاهی بیان می‌شود، تشریح می‌کند: «من اصل این موضوع یعنی تسخیر سفارت را قبول ندارم. چرا که ما بالاخره در یک جامعه جهانی زندگی می‌کنیم و یک اصولی را پذیرفته‌ایم. شما خیلی راحت می‌توانستید با امریکا قطع رابطه کنید. می‌توانستید سفیر امریکا را از کشور اخراج کنید، می‌توانستید سفارت امریکا را تعطیل کنید. ولی اینکه یک مشت (!) دانشجو بخواهند از دیوار بالا بروند و... دانشجو که نماینده مردم نیستند، نماینده ملت نیستند. اگر در این سفارتخانه جاسوسی می‌کردند جاسوس‌ها را بیرون می‌کردید. ما حق نداریم به کشوری بگوییم بیایند در کشور سفارتخانه باز کنند وبعد بخواهیم بریزیم تسخیر کنیم، اشغال کنیم، گروگان بگیریم!»
معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان محیط زیست در ادامه در پاسخ به اینکه توجیه تسخیرکنندگان چه بوده، تلویحاً آنان را آنارشیست می‌نامد: «من نمی‌دانم باید از خودشان سؤال کنید. ما که آنارشیست نبودیم!» و سپس با ادبیاتی تندتر اضافه می‌کند: «این رسم کشورداری نیست. گروه‌های انقلابی خودسر ممکن است یک کاری بکنند. ولی حکومت باید با آن‌ها برخورد می‌کرد.»
از جمله دانشجویانی که در این واقعه حضور داشتند و کلانتری از آن‌ها نام می‌برد، معصومه ابتکار و حبیب‌الله بیطرف هستند. ابتکار کسی است که عیسی کلانتری سرانجام در سال ۹۶ موفق شد که جایگزین او در سازمان محیط زیست شود و اختلافات میان او و ابتکار بر کسی پوشیده نیست. شاید به یقین نتوان گفت همان اختلافات باعث شده تا موضوع تسخیر لانه هم به ابزاری برای تسویه اختلافات تقلیل داده شود، اما نام بردن کلانتری از ابتکار در این گفتگو جالب توجه است. از سویی ادبیات او در این نام بردن هم از احترام همکاری خالی است: «همین الان هم در دولت، خانم ابتکار و آقای بیطرف توجیهی برای این کار ندارند که چرا سفارت را گرفتند، بیخود گرفتید!»
کلانتری رئیس سازمان محیط زیست است. در حوزه خودش یعنی محیط زیست چندان موفق نبوده است. همواره بر بحران آب تأکید کرده و برای حفظ نظر خود حتی به مخالفت با حفظ زیستگاه یوزپلنگ‌ها و موافقت با محصولات تراریخته هم روی آورد. عملاً، اما خبری از بحران آب نیست!
اکنون هم روشن نیست چه اتفاقی باعث شد تا در موضوعی بی ربط با حوزه کاری‌اش، تسخیر لانه جاسوسی را زیر سؤال ببرد. از آنجایی که ادبیات تند و سخنان عوام پسند او، چندان به جواب نیاز ندارد، صرفاً به بیان یک توضیح در مورد استناد حقوقی تسخیر لانه اکتفا می‌کنیم. فرانسیس آنتونی بویل، استاد دانشکده حقوق دانشگاه ایلینویز امریکا می‌گوید: «دستگیری و زندانی کردن دیپلمات‌های امریکایی طبق ماده ۵۱ منشور سازمان ملل متحد، حق قانونی ایران در دفاع از خود بوده است». او حمایت دولت کارتر از شاه را عامل اصلی تسخیر سفارت امریکا می‌داند و می‌گوید: «بحران گروگان‌ها در ایران، با توقیف دیپلمات‌های امریکایی در ۴ نوامبر سال ۱۹۷۹ آغاز نشد، بلکه تصمیم کارتر مبنی بر پذیرش شاه برای معالجه، که امکانات آن در دیگر جا‌ها نیز فراهم بود، باعث بروز این بحران گردید... وقتی رئیس جمهور امریکا در وهله اول، مسبب اصلی بروز بحران باشد، نیرو‌های بازدارنده حقوقی، سیاسی یا نظامی، نمی‌توانند از بروز بحران وخیم در روابط با کشور‌های دیگر جلوگیری کنند».
ترس انقلابیون از اینکه مبادا امریکا با پناه دادن به شاه، یک بار دیگر تجربه کودتا علیه ایران را تکرار کند، نکته دیگری است که آنتونی بویل به آن اشاره می‌کند. او می‌گوید «دانشجویان ایرانی با دستگیری دیپلمات‌های امریکایی، اقدامی پیشگیرانه را انجام دادند تا مبادا امریکا با کودتایی دیگر، ماحصل انقلاب مردم ایران را هدر دهد.»
منبع: روزنامه جوان
توهم محیط‌زیستی درباره لانه جاسوسی
عیسی كلانتری، رئیس سازمان محیط زیست با ادبیاتی تند به دانشجویان تسخیركننده لانه جاسوسی حمله كرده است.
۱۳۹۹/۲/۱۰
