به گزارش نما عباس آخوندی، با عنوان استاد دانشگاه در روزنامه همشهری و با عنوان فعال سیاسی در حوزه تمدن ایرانشهری در صفحه اینترنتی شخصی خود یادداشتی منتشر کرده است با موضوع قتل رومینا اشرفی. او که حوزه کاریاش در ساختار مدیریتی کشور، مسکن و شهرسازی بوده، از موضوع قتل رومینا اشرفی به دست پدرش، نتیجه گرفته که جامعه ایران فروپاشیده و از آن بالاتر، در حال تجربه «زوال یک تمدن» هستیم!
کمی از سیاه نمایی عباس آخوندی از جامعه ایران را بخوانیم: «فرزندکشی، آن هم دخترکشی را خُرد و سبک نگیریم. این نشان از جامعهای دارد که عشق در آن مرده، اخلاق فروپاشیده و تعصب و جهل جای مروت و خرد نشسته است. جامعهای که گفتوگویی در آن صورت نمیگیرد و بهجای آن ستیز ستوده میشود، دوست داشتن در آن جایی ندارد و بهجای آن خشونت، ارزش تلقی میگردد و جوانهای آن یا رؤیایی ندارند و یا اگر دارند رؤیای گریز و نه تغییر است. بسیار باید تأسف خورد که چنین اتفاقهایی در درون یک حوزه تمدنی چندهزار ساله صورت میگیرد. باید ازخود بپرسیم که آیا ما در حال تجربه زوال یک تمدن هستیم؟ به گفته جبران خلیل جبران برای انهدام یک تمدن سه چیز کافی است: ﺍﻭﻝ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ، ﺩﻭﻡ ﻧﻈﺎﻡ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﻭ ﺳﻮﻡ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎ. ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭّﻟﯽ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﮑﺴﺖ. برﺍﯼ ﺩﻭﻣﯽ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﻣﻌﻠّﻢ و ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻮﻣﯽ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ و اسطورهها... و شوربختانه هر سه با هم در حوزه تمدنی ما چه اسلامی و چه ایرانی در حال وقوع هستند.»
آنچه آخوندی نوشته، پاسخهای جامعه شناسی دارد، اما مگر او صلاحیت نوشتن در مورد این مسائل را دارد وقتی دو دهه در این کشور وزیر مسکن بوده و هیچ طرحی برای حل مشکل مسکن مردم اجرا نکرده و همین روزهایی که او از زوال تمدن ایران قصه میگوید، ماجرای تلخ مرگ زن حاشیه نشین کرمانشاهی را داریم که اگر مشکل مسکن امثال او حل شده بود، یحتمل اکنون زنده بود. کاش امثال عباس آخوندی که سالها از مدیران ارشد کشور بودند، اکنون به جای تئوری پردازیهایی که در صلاحیت حوزه کاریشان نیست، پاسخگوی چند دهه عملکرد خود باشند.