سید علی یزدیخواه، نماینده یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، در گفتگو با نما در باره مهمترین اولویتها در تحول در نظام آموزش و پرورش کشور گفت: در حوزه معلمان و کارکنان آموزش و پرورش توجه به منزلت اجتماعی و تأمین معیشت آنها و در حوزه دستگاه تعلیم و تربیت توجه به عدالت آموزشی و در حوزه نهادهای اجتماعی توجه ویژه به نقش و کارکرد خانواده در فرآیند تعلیم و تربیت نیاز به تحول دارد.
وی افزود: در خصوص مسئولیت دستگاههای اجرایی و دولتی باید گفت، لزوم مشارکت همهجانبه همه دستگاههای اجرایی و دولتی با نظام تعلیم و تربیت کشور برای تربیت انسان تراز جمهوری اسلامی ایران جهت پاسخگویی به نیازهای جامعه انسانی در دهههای آینده بیش از پیش احساس میشود.
این نماینده مجلس شورای اسلامی دوره یازدهم پیرامون عدالت آموزشی خاطرنشان کرد: دانشآموزان ما شرایط یکسانی در بهرهمندی از امکانات آموزشی ندارند. مدارس حاشیهای، مدارس مناطق محروم و مدارس مناطق مرزی و مدارسی با تراکم بالای دانشآموزان در یک کلاس درس و مدارس فاقد ابزارها و تجهیزات کمک آموزشی از موضوعاتی هستند که در توسعه عدالت آموزشی باید به آنها توجه شود.
وی مطرح کرد: چندین سالی بود که مقرر شده بود تولیدات فرهنگی و درسی چند رسانهای تولید کنیم که شامل کتاب، فیلم، لوح فشرده، سایتهای اطلاعرسانی و امثالهم هستند، منتهی محدود به چند عنوان اولیه و محدود از کتب درسی شد. در حالی که باید در مورد همه کتابهای درسی اتفاق میافتاد تا در بحرانهایی مثل شیوع بیماری کرونا دچار مشکل نشویم.
یزدیخواه گفت: با وجود تلاشهای مسئولین دولتی وضعیت پوشش تحصیلی کشور مطلوب نیست. از یک سو حدود 900 هزار نفر بازمانده از تحصیل به دلایل مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، خانوادگی و... داریم، بهخصوص در دوره ابتدایی و آموزش عمومی که این قضیه حادتر و حساستر است. البته امکانات و زیرساختهای آموزش و پرورش هم در وجود بازماندگان از تحصیل دخیل است.
وی به آمار دیگری که نشاندهنده عملکرد نامطلوب آموزش و پرورش است اشاره کرد و گفت: سالانه 200 الی 250 هزار نفر بر شمار ترک تحصیلکنندگان افزوده میشود.
این نماینده مجلس شورای اسلامی تأکید کرد: وظیفه آموزش و پرورش انسداد ورودی بیسواد به جامعه است. آموزش و پرورش در حوزه واجبالتعلیمها (از شش سالهها تا هجده سالهها) نباید اجازه بدهد فردی بیسواد باقی بماند.
وی در پایان مطرح کرد: با توجه به نامناسب بودن بازار اشتغال افراد بازمانده از تحصیل جذب اشتغالات مفید نمیشوند و حرفههای مفیدی برایشان وجود ندارد و تعریف نشده است یا در حد مناسب نیست. عمدتاً افراد بازمانده از تحصیل به اشتغالهای کاذب و غیر حرفهای روی میآورند که آسیبهای اجتماعی خاص خودش را به دنبال دارد.