به گزارش نما به نقل از ایسنا، رایانه 61 ساله «هارول دکارتون» در حقیقت یک ماشین حساب 2.5 تنی است که از 10 هزار قطعه متحرک برخوردار است و میتواند بدون وقفه تا 80 ساعت در هفته کار کند.
این دستگاه در سال 1951 به عنوان یک فناوری شگفتاگیز معرفی شد اما تنها چند دهه بعدتر از آن دانشمندان توانستند آنرا در یک مقیاس جیبی برای کاربری سادهتر تولید کنند.
این فناوری با قابلیت محاسبه ارقام با دقت بالا در 24 ساعت روز در تأسیسات تحقیقاتی انرژی اتمی برای مدلسازی ریاضیاتی مورد استفاده بود.
به دلیل پیشرفته بودن بسیار زیاد آن، این رایانه جای بسیاری از کارکنان آموزشدیده را برای محاسبه گرفت.
هارول از لولههای پر شده از گاز حاوی 10 کاتد موسوم به «دکاترون» به عنوان حافظه استفاده میکرد که شباهت زیادی به کار رم در رایانههای امروزی دارد. از نوار کاغذی برای ورودی و ذخیره برنامه استفاده میشد و نتایج در یک چاپگر از راه دور یک نوار کاغذی سوراخدار تغذیه میشد.
بعدها این رایانه برای اهداف آموزشی در یک دانشگاه مورد استفاده قرار گرفت. پس از آن به موزه تحویل داده شد که در انتها پس از جدا سازی اجزا در انبار قرار گرفت.
هارول اکنون برای اولین بار مجددا برای استفاده در موزه ملی محاسبات پارک بلچلی در بوکینگهام شایر دایر شده است.
این دستگاه پس از راهاندازی عنوان قدیمیترین رایانه برنامهریزی ذخیره شده با قابلیت کارکرد الکترونیک اولیه در جهان شناخته خواهد شد.
این رایانه که توسط موزه به 50 بخش تقسیم و جداسازی شده بود، با همکاری تیمی از داوطلبان پس از سه سال تلاش بازسازی شده است.