اقدام راهبردی مجلس برای لغو تحریم‌ها

فریده امینی- به گزارش نما قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها که از 4 ماه پیش در مجلس مطرح شد سر انجام روز چهارشنبه گذشته در مجلس شورای اسلامی رأی آورد و پس از اصلاح و تأیید نهایی در شورای نگهبان، توسط رئیس مجلس به عنوان قانون به دولت ابلاغ گردید..
بنا بر اعلام ابوالفضل عمویی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس این طرح چند هدف را دنبال می‌کند و اولین هدف، باز شدن قفل‌هایی است که بر صنعت هسته‌ای کشور زده شده است. او تاکید کرد نه تنها برنامه هسته‌ای ایران باید پیش رود، بلکه انتظار می‌رود با تصویب این طرح، این برنامه تقویت شود و روند آن سرعت یابد.
طبق ماده ۶ این طرح ، در صورت عدم اجرای کامل تعهدات کشورهای ۱+۴ در قبال ایران و عادی نشدن روابط کامل بانکی و عدم رفع موانع صادرات و فروش نفت ایران دو ماه پس از تصویب این قانون، دولت موظف شده تا اجرای داوطلبانۀ پروتکل الحاقی را متوقف کند.
نمایندگان مجلس در حالی این طرح را به تصویب رساندند که دولت مخالفت خود را با آن اعلام کرده بود.
ایرنا به نقل از سعید خطیب‌زاده، سخنگوی وزارت امور خارجه می‌نویسد: «درباره این طرح، دولت نظرات خود را بیان کرده و به صراحت تاکید کرده که موافق آن نیست. چرا که این طرح ضروری و مفید نیست و معلوم نیست حقوق ملت با این طرح محقق شود... متاسفیم نظرات ما منعکس نشده و مجلس مسیر دیگری را طی کرده است. امیدواریم نظرات کارشناسی وزارت خارجه لحاظ شود.»
در انتقاد از مواضع دولت در مخالفت با این طرح مصطفی میرسلیم در توئیتی نوشت: وای بر کسانی که تدبیرشان منحصر به مذاکره با دشمن و امیدشان به الطاف منافقانه ی او است و از تجربه ی یک قرن گذشته پند نمی گیرند و راه گذشته را ادامه می دهند نجات مردم از فلاکت به دریوزگی از آمریکا نیست بلکه با خود باوری و اجرای صادقانه راهبر اقتصاد مقاومتی حاصل می شود
وی همچنین نوشت: مصوبه مجلس برگ برنده و نقطه ی قوتی است برای پشتیبانی سیاسی از دولت در صحنه ی تعاملات بین المللی. امیدوارم رئیس جمهور و همفکرانش خود را اصلاح کنند و در جهت اجرای مصوبه ی مجلس، بدون تکبر و لجاجت، بکوشند و مطمئن باشند که خیر در همسو شدن با مردم و محصول مشورت نمایندگانشان است.
آنچه روشن است این است ‌که این مصوبه حالا تبدیل به قانون شده و دولت مکلف به اجرای آن است؛ اما از آنجا که این موضوع دارای اهمیت راهبردی است و در آینده پایه مهمی از سیاست خارجی کشور خواهد بود، توجه به چند نکته ضروری به نظر می‌رسد:
جریان سیاسی غرب‌گرا نسبت به علل پدیدایی برجام و نسبت به موضوع اصلاح و تکمیل برجام که اروپا و آمریکا بر سر آن در نهایت همسویی و همفکری قرار دارند، یا بی‌اطلاع هستند و یا خود را به بی اطلاعی می‌زنند که در این میان نقش تیم مذاکره کننده غیر قابل انکار است ، اما درنهایت آن چیزی که باعث شد غرب وادار به دادن امتیازاتی به ایران شود- که البته در مقام عمل به هیچ یک از تعهدات خود عمل نکرد- آن بود که دولت تدبیر و امید صنعت هسته‌ای کشور را بر روی میز مذاکره قرار داد و در توافق برجام صنعت هسته ای کشورمان در مسیر توقف قرار گرفت و در بخش‌های بسیاری کاملا به حالت تعطیلی درآمد. همچنین غرب زدگان داخلی و حامیان آمریکا نسبت به موضوع تکمیل برجام که راهبرد قطعی اروپا و آمریکا در آینده است هم توجه نمی کنند. اتفاق نظر اروپا و آمریکا برای اصلاح برجام این است که ایران توانمندی‌های موشکی و منطقه‌ای خود را هم بر روی میز مذاکره بگذارد و با وعده ی رفع تحریم ها از اصلی ترین حقوق خود صرف نظر کند. چنانچه وزیر خارجه آلمان گفته بود : «بازگشت به توافق هسته‌ای کنونی کافی نیست و ما خواستار توافقی گسترده‌ و فراگیرتر با ایران هستیم»؛ بنابراین با کوچک ترین فهم سیاسی و شناخت آمریکا بازگشت ما در صنعت هسته ای به مرحله ی قبل از برجام، باعث می شود که کشورمان بتواند از موضع قدرت صحبت کند. این طرح این پیام را به طرف های غربی منتقل می کند
که جمهوری اسلامی برجام را نه به‌عنوان یک توافق یک‌طرفه، بلکه یک توافق متوازن می‌خواهد و اگر قرار است طرف مقابل همچنان به بدعهدی خود ادامه دهد و فشار را در سقف نگه دارد، راهبرد جمهوری اسلامی، متوازن‌سازی برجام از طریق کاهش تعهدات خود است. این قانون عملاً با هدف وادار کردن غرب به انجام تعهدات خود برای برداشتن تحریم‌های پیش روی ملت ایران صورت گرفته است.
در واقع طرح تصویب شده از سوی مجلس به محاسبات ذهنی آمریکا و اروپا حمله کرده و محاسبات آنان برای پروژه «نرمالیزه کردن ایران» را متوقف می کند چرا که اروپا و امریکا این توافق را کرده اند که که ایران را تحت شدیدترین فشارهای بی‌سابقه قرار دهند تا ما را وادار به مذاکره بر سر مؤلفه‌های امنیت ملی خود کنند و در این موضوع هم ما را در موقعیت ضعف قرار دهند
تجربیات تلخ گذشته به ما این موضوع را اثبات می کند که؛ در پیش گرفتن مسیر و الگوی چند ساله اخیر، کشور را در نقطه‌ای قرار می‌دهد که اکنون هستیم. این یک خطای بزرگ است که معیشت مردم را به مذاکره و سیاست خارجی پیوند بزنیم.